Η καθιέρωση της 8ης Μάρτη, έχει τις ρίζες της σε μια σημαντική στιγμή του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, στην απεργία των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, το 1857. Το γεγονός αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό επειδή ακριβώς διαμορφώνει το πλαίσιο της συγκεκριμένη μέρας, που δεν είναι άλλο από ένα πλαίσιο ταξικού αγώνα κι εργατικών διεκδίκησεων. Η πάλη των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857, που πάλεψαν για καλύτερες συνθήκες δουλειάς κι εργασίας, είναι πάλη που εμπνεέι και φωτίζει τους αγώνες του σήμερα. Αποτελεί έναν αγώνα ορόσημο για την πορεία του γυναικείου κινήματος ως αναπόσπαστου κομματιού του γενικότερου εργατικού, του επαναστατικού κινήματος.

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη συγκυρία για τα εργατολαϊκά στρώματα, καθώς η συνολική σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού, παγιώνει ένα νέο αρνητικό συσχετισμό δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, και απειλεί να ενσωματώσει σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο φτώχιας και αποδοχής της ήττας τα κοινωνικά μπλοκ που χτυπήθηκαν χωρίς όριο την προηγούμενη περίοδο 2008-2018.

Η προσπάθεια αναβάθμισης και σταθεροποίησης της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα των ΗΠΑ-ΕΕ, αφήνει τα περιθώρια στον κύριο πολιτικό διαχειριστή της περιόδου, το ΣΥΡΙΖΑ, να ασκήσει μια πολιτική συναίνεσης προς τα κάτω, ενσωμάτωσης του εργατικού κινήματος σε ένα δυσμενή ταξικό συσχετισμό και συντριπτικά αναντίστοιχο με την ένταση της εκμετάλλευσής του και τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Μια πολιτική που λειτουργεί μόνο βραχυπρόθεσμα, προς όφελος των αντιδραστικότερων τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου. Έχει αποδειχθεί καθ’ όλη την περίοδο της κρίσης ότι μεσοπρόθεσμα η ελληνική αστική τάξη αδυνατεί να δώσει διέξοδο στη χαμηλή παραγωγικότητα του ελληνικού κεφαλαίου, αδυνατίζει τα θεμέλιά του και οδηγεί στρατηγικά σε εξασθένιση της θέσης του στις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις. Για να βρει διέξοδο από αυτό το καθοδικό σπιράλ, προσφέρει γη και ύδωρ στους κυρίαρχους ιμπεριαλισμούς, με επικίνδυνες προοπτικές για τα λαϊκά στρώματα.

Με μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 23 Φλεβάρη  στην ΑΣΟΕΕ Φόρουμ Αλληλεγγύης στην εργατική τάξη και τον λαό της Βενεζουέλας, με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα». Την πρωτοβουλία στηρίζει μεγάλο εύρος αριστερών οργανώσεων.(ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Αναμέτρηση, ΑΡΑΣ, ΑΡΙΣ, ΔΕΑ, ΕΕΚ, ΕΚΚΕ, Ένωση των Δικαίων, Κόκκινο Νήμα, Κρίση και Κριτική, ΛΑΕ Λαϊκή Ενότητα, Μετάβαση, ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, νΚΑ Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Παρέμβαση, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά)

Μίλησαν εκπρόσωποι των οργανώσεων καθώς και ανένταχτοι αγωνιστές και υπήρξε συμφωνία στην ανάγκη στήριξης του λαού της Βενεζουέλας και της απερίφραστης καταδίκης του πραξικοπήματος και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης από ΗΠΑ και ΕΕ. 

Παρακάτω η τοποθέτηση της συντρόφισσας Μελίνας Αλεφαντή.