1 xvC82fYLtZkBK58UktRt0Q

Από τις 8 Μάρτη του 1857 και την πρώτη απεργία γυναικών εργαζομένων στα υφαντουργεία της Νέας Υόρκης μέχρι τις 8 Μάρτη του 2021, οι γυναίκες σε κάθε γωνιά της γης δεν σταματούν να αγωνίζονται για δικαιοσύνη, ελευθερία, ίσα δικαιώματα και χειραφέτηση. Το 1857 οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης ξεσηκώθηκαν και απέργησαν διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, ορίζοντας με αυτό τον τρόπο τα αιτήματα τους ως αναπόσπαστο κομμάτι των συνολικών διεκδικήσεων του εργατικού, επαναστατικού κινήματος.

Η κοινωνική - οικονομική ανισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες δεν είναι κάτι ξένο ακόμα και στις μέρες μας, εφόσον οι γυναίκες ακόμα και σήμερα καλούνται να παλέψουν για δικαιώματα τα οποία είναι αυτονόητα και νομοθετημένα για τους άνδρες εδώ και δεκαετίες.

164 χρόνια μετά, ο καπιταλισμός συνεχίζει ακόμη να εκμεταλλεύεται τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών και να δημιουργεί ένα πλαίσιο κοινωνικού αυτοματισμού και «αντιπάλων», χρήσιμο και μεθοδευμένο από το σύστημα ώστε να αποφεύγει τους κοινούς ταξικούς αγώνες και τις ταξικές εξεγέρσεις. Η υποτίμηση, η υποβάθμιση, οι βιασμοί και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις εις βάρος των γυναικών στους χώρους εργασίας είναι καθημερινά φαινόμενα. Αρκεί μόνο να δούμε την πληθώρα των καταγγελιών που έχουν υπάρξει στο χώρο της τέχνης και του θεάτρου τις τελευταίες εβδομάδες στην χώρα μας για να καταλάβουμε την έκταση του προβλήματος.
Κι όλα αυτά έρχονται να προστεθούν στις συνθήκες καραντίνας και περιοριστικών μέτρων που οξύνουν κι εντείνουν την επίθεση στο σύνολο των λαϊκών κεκτημένων και δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα του 2021, οι γυναίκες οφείλουν με τη συμβολή τους στους αγώνες του εργατικού κινήματος να παλέψουν για να παρθούν πίσω όλες οι κατακτήσεις τους που αναιρέθηκαν ή υπονομεύτηκαν τα τελευταία χρόνια. Να καταγγείλουν τα περιστατικά βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης κι εκμετάλλευσης στα εργατικά σωματεία και στους συλλογικούς φορείς των εργασιακών και κοινωνικών τους χώρων. Κύρια μέσα από τα συλλογικά όργανα των εργαζομένων και του κινήματος, οι γυναίκες μπορούν να πολλαπλασιάσουν τη δύναμή τους και να δώσουν απάντηση σε τέτοια φαινόμενα. Τα ζητήματα αυτά δεν είναι ατομικά αλλά συλλογικά και αφορούν το σύνολο των εργαζομένων και της εργατικής τάξης. Είναι ο μόνος τρόπος για να μην αντιμετωπίζονται τέτοια φαινόμενα θεματικά αλλά αντίθετα να χτυπιούνται παράλληλα και οι σχέσεις εξουσίας που τα γεννούν και τα αναπαράγουν. Είναι ο μόνος τρόπος για να συνδεθούν αυτά τα φαινόμενα και οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών με τα αιτήματα για ΣΣΕ, με αυξήσεις, με ίση αμοιβή για ίση εργασία, με προσλήψεις, με μόνιμη και σταθερή εργασία, με προστασία της μητρότητας και με τα αιτήματα όλης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων.
Δεν ανεχόμαστε να μιλούν για εξάλειψη της βίας και της εκμετάλλευσης αυτοί που έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την πολιτική αυτή.
Δεν ανεχόμαστε την υποκρισία όσων αποδυνάμωσαν την προστασία των γυναικών από την σεξουαλική παρενόχληση από εργοδότες με τις απαράδεκτες αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα που πέρασαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και υλοποιούνται και από την σημερινή κυβέρνηση.
Από τους εργατικούς- κοινωνικούς- απελευθερωτικούς αγώνες, από τις γυναίκες του ΕΑΜ ΕΛΑΣ που πάλεψαν απέναντι στον φασισμό, και τις εξόριστες γυναίκες στο Τρίκερι στη Γιάρο, και στη Μακρόνησο, από τις γυναίκες των μπουντρουμιών της ΕΑΤ-ΕΣΑ και της εξέγερσης τους Πολυτεχνείου, ως τις αγωνίστριες στο σήμερα. Από την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, την Μαρία Δημάδη, την Ηλέκτρα Αποστόλου, τη Λέλα Καραγιάννη ως την Σταματίνα Κανελλοπούλου, οι γυναίκες έχουν προσφέρει στην ιστορία του εργατικού κινήματος και των ταξικών αγώνων του τόπου λαμπρά παραδείγματα. Παραδείγματα έμπνευσης και μίμησης για το παρόν και το μέλλον του.
Μόνο η συλλογική δράση, η αγωνιστική στάση ζωής, η διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν αποτελεί διέξοδο για να βγούμε στο ξέφωτο μιας ζωής με δικαιώματα στην εργασία, στην κοινωνική ζωή, στον ελεύθερο χρόνο.
Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της βίας και της εκμετάλλευσης κατά των γυναικών για την ανατροπή των οικονομικών και κοινωνικών όρων αλλά και της πολιτικής που γεννά και αναπαράγει την μη ισότιμη θέση της γυναίκας στην εργασία , στην οικογένεια , στην κοινωνία. Πολιτικής που πηγάζει από την ίδια την φύση του καπιταλιστικού συστήματος , που προάγει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο σε κάθε έκφανσή του. Για να σπάσει η σιωπή και να χτιστεί μια πραγματική ασπίδα προστασίας κόντρα στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Για να σπάσει η σιωπή και να καταγγελθούν και να αποκαλυφθούν νέα και παλαιότερα περιστατικά σε βάρος των γυναικών αλλά και ακόμα σε βάρος ανήλικων παιδιών.
Η 8η Μάρτη αποτελεί σταθμό στην πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στην γυναικεία εκμετάλλευση και στις έμφυλες διακρίσεις. Πλάι στα αιτήματα του εργατικού κινήματος να αναδείξουμε τα αιτήματα των γυναικών για ισότητα για ίση αμοιβή και σταθερή εργασία.
Μπροστά στην 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα στις γυναίκες του καθημερινού μόχθου. Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά και πιο μαχητικά τον αγώνα για μια κοινωνία που δεν θα χωράει τον φόβο, τις εμφύλιές διακρίσεις και το σεξισμό, την εκμετάλλευση, για μια κοινωνία ουσιαστικά απαλλαγμένη από κάθε κοινωνική ανισότητά και εκμετάλλευση.

Στηριζουμε τις Κινητοποιησεις Εργατικών Κέντρων , Ομοσπονδιών Σωματείων και Συνδικάτων Για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας

Αθηνα : 13.00 Πλατεία Κλαυθμώνος και 17.30 Προπυλαια και πορεία προς το Σύνταγμα και τη Βουλή .

Αριστερή Συσπείρωση 

Μάρτιος 2021