Η έκδοση του ένατου τεύχους της Αριστερής Ανατροπής πραγματοποιείται πέντε μήνες μετά τις εκλογές του Ιουλίου που ανέδειξαν την ΝΔ του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση, με την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών ανέδειξε και την μεταβολή στον ταξικό συσχετισμό δύναμης που κερδήθηκε από τη μεριά του Κεφαλαίου στην περίοδο των μνημονίων. Η μεταβολή αυτή είναι απόρροια των μετασχηματισμών σε κοινωνικό, οικονομικό και τελικά πολιτικό επίπεδο. Έρχεται να σφραγίσει τις διεργασίες που άνοιξαν με το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα, την άνοδο του κινήματος στην πρώτη πολιτική φάση μέχρι τη σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος στις εκλογές του 2015 και να κλείσει σε μεγάλο βαθμό την ρωγμή που άνοιξε η διευρυμένη κρίση πολιτικής εκπροσώπησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίρνει τη σκυτάλη ακριβώς από το σημείο που την άφησε η κυβέρνηση του Τσίπρα κι εξαπολύει ένα νέο γύρο επίθεσης στους εργαζόμενους και την νεολαία με το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο», το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, τις αναδιαρθρώσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κ.ά.. Την ίδια στιγμή πραγματοποιεί μία επιχείρηση περιορισμού κι εκκαθάρισης δυνάμεων και διαδικασιών του εργατικού, φοιτητικού κι ευρύτερα λαϊκού κινήματος που μπορεί να συγκροτήσουν μαζικές αντιστάσεις απέναντι στην ασκούμενη πολιτική και να λειτουργήσουν ως θρυαλλίδα κοινωνικών εξελίξεων (περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, κατάργηση ασύλου κλπ).

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το πολιτικό πεδίο της περιόδου δεν παρουσιάζει τις ευκαιρίες προηγούμενων χρόνων, στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο εμφανίζονται οι αντικειμενικοί όροι για να διαμορφωθεί το έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί να διεξαχθεί με μαζικούς κινηματικούς όρους η ταξική πάλη. Οι δυνατότητες παρέμβασης δίνονται ήδη, σε χώρους νεολαίας πάνω στο ζήτημα του ασύλου, των διαγραφώ στα ν+2, της αναθεώρησης του άρθρου 16, σε χώρους εργασίας με αφορμή εργατικά ατυχήματα συμβάσεις και απολύσεις, στο χώρο της υγείας. Είναι βέβαια αναγκαίο να ανέβει το επίπεδο της αντιπαράθεσης με την αστική πολιτική, με στόχο τη συνολική ανατροπή της, να κερδίσουν οι δυνάμεις της Εργασίας και να χάσει το Κεφάλαιο.

Παράλληλα, σε διεθνές επίπεδο, εντείνεται η πολιτική αστάθεια σε όλο το «δυτικό κόσμο». Το Brexit, η χρεωκοπία της Thomas Cook, η εκκίνηση της διαδικασίας του impeachment του Τραμπ από το Κογκρέσο, η όξυνση του εμπορικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η ένταση στις σχέσεις μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία κι οι πρόσφατες εξελίξεις στα Βαλκάνια, την Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν αυτήν την εικόνα αστάθειας.

Υπό αυτό το φόντο, οι πρόσφατες λαϊκές εξεγέρσεις στη Χιλή και στο Εκουαδόρ αποτελούν ελπιδοφόρα μηνύματα της δυνατότητας να δημιουργηθούν εκείνα τα κενά στον ασφυκτικό έλεγχο του ιμπεριαλισμού σε ολόκληρο τον κόσμο, που θα δώσουν με τη σειρά τους τη δυνατότητα να δημιουργηθούν εκείνοι οι αδύναμοι κρίκοι στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα που θα μπορούν να σπάσουν, σηματοδοτώντας μία νέα έφοδο προς τον ουρανό.

Σε αυτή τη συγκυρία, ανοίγεται ένας βαθύς και δύσκολος διάλογος για τις δυνατότητες του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για τον αναγκαίο ρόλο της επαναστατικής – κομμουνιστικής Αριστεράς στην περίοδο, στην οποία καλείται να υπερβεί τις αδυναμίες και τα λάθη του προηγούμενου διαστήματος, να επανασυντάξει τις δυνάμεις της και να αναλάβει πρωτοβουλίες σε μία σειρά από μέτωπα.

Σε αυτό το διάλογο επιδιώκουμε κι επιχειρούμε ως Αριστερή Συσπείρωση να συμβάλλουμε με το παρόν έντυπο.

Διαβάστε περισσότερα...