Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτώβρη 2023 θα πραγματοποιηθούν σε μία συγκυρία πολιτικής και κοινωνικής σταθερότητας, που επισφραγίστηκε από τις πρόσφατες εθνικές εκλογές του Ιουνίου. Θα πραγματοποιηθούν, όμως, και σε μία συγκυρία που οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής και των κυρίαρχων επιδιώξεων είναι καταστροφικές.

Τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένων δασικών εκτάσεων, οι δεκάδες περιοχές που καλύφθηκαν από νερά και λάσπη, οι ανυπολόγιστες ζημιές στην τοπική παραγωγική και επαγγελματική δραστηριότητα, η καταστροφή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και πρώτα απ’ όλα οι δεκάδες νεκροί, είναι ο πραγματικός δείκτης μέτρησης της αποτελεσματικότητας του «επιτελικού, μικρού και ευέλικτου» κράτους που βαυκαλίζεται και προπαγανδίζει η Νέα Δημοκρατία ήδη από τον Ιούλιο του 2019.

Επικαλούνται συνέχεια την κλιματική κρίση ως άλλοθι της αποτυχίας του κρατικού μηχανισμού. Αποκρύπτουν όμως ότι η κλιματική κρίση μεταφράζεται σε ένα ακόμη πράσινο χαράτσι που θα αρπάξουν από το συρρικνωμένο λαϊκό εισόδημα για να ταΐσουν σε ένα νέο φαγοπότι τις κατασκευαστικές εταιρίες και να ενισχύσουν συγκεκριμένα κεφάλαια. Το κόστος της κλιματικής κρίσης είναι αποτέλεσμα του τυχοδιωκτικού και αρπακτικού μοντέλου διαχείρισης που προέκρινε χρόνια τώρα η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. Κατασπατάλησαν υπέρογκα ποσά χωρίς να λάβουν στοιχειώδη προληπτικά μέτρα και να επενδύσουν σε υποδομές που θα μπορούσαν σήμερα να προστατεύσουν την ανθρώπινη ζωή, την λαϊκή κατοικία και περιουσία από τους μεγαλύτερους κινδύνους.

Αυτό τον τρόπο διαχείρισης καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα. Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. Είναι ενδεικτικό ότι μετά από τις καταστροφικές πλημμύρες της Μάνδρας δεν έχει αλλάξει τίποτα όσον αφορά τη νομοθεσία, τους κανονισμούς, τους συντελεστές ασφαλείας, τα τεχνικά χαρακτηριστικά και τις οδηγίες που διέπουν την κατασκευή των δημοσίων έργων και των κατοικιών. Ούτε φυσικά σταμάτησαν μέχρι σήμερα να βγαίνουν άδειες σε ζώνες πλημμύρας ποταμών. Άραγε όλα αυτά δεν τροποποιήθηκαν επειδή επιβαρύνουν σημαντικά το κόστος των τεχνικών έργων;

Η ευθύνη βαραίνει ακέραια την κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση που δεν επένδυσε σε πραγματικές υποδομές και δημόσια έργα που να λειτουργούν ως μέτρα πρόληψης και προστασίας από ακραία καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές. Αν υπήρχε μία τέτοια πραγματική επένδυση τότε δεν θα πλήρωνε ο λαός το κόστος όλης αυτής της ζημιάς και τελικά επιπρόσθετα το κόστος κατασκευής αντιπλημμυρικών έργων και προστασίας.

Η ευθύνη βαραίνει όμως και τον επιστημονικό κόσμο, τα επιμελητήρια και τους ξεπουλημένους μιντιακούς καθηγητάδες που κάνουν βόλτες μεταξύ των τηλεοπτικών παραθύρων και των πολιτικών γραφείων για να μαζέψουν καμμιά απευθείας ανάθεση για το εργαστήριό τους για «νέο» σχεδιασμό ώστε να «μη μας ξαναβρεί το κακό». Και αυτό την ώρα που προσφέρουν κάλυψη σε όλες της δολοφονικές αμέλειες και κακοτεχνίες με ψευτο-αφηγήματα του τύπου «η βροχή της 10ετίας», μέχρι η βροχή της επόμενης εβδομάδας να τους διαψεύσει, ο καύσωνας, ο «στρατηγός άνεμος» παλιότερα κλπ. Κι όλα αυτά την ώρα που το τεχνικό υπόδειγμα υποτάσσει την αξία της ανθρώπινης ζωής μπροστά στο κέρδος των εργολάβων. Αλλά πόσο θα περιμέναμε να αξίζει για εκείνους, η ζωή των ανθρώπων και οι περιουσίες τους; Περισσότερο από τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα και τους νεκρούς εργαζόμενους κάθε μήνα στις κατασκευές, τη βιομηχανία, τις μεταφορές;

Το κόστος της πρόληψης σήμερα - όπως και πάντα - είναι πολύ μικρότερο από τις απώλειες που εγγράφονται στο ΑΕΠ, οι οποίες μεσοπρόθεσμα θα πολλαπλασιαστούν λόγω καταστροφής της τοπικής παραγωγικής και επαγγελματικής δραστηριότητας που θα πάρει πολύ καιρό να επανεκκινήσει. Είναι πολύ μικρότερο από το κόστος των επισκευών που απαιτούνται αυτή τη στιγμή. Το κόστος της πρόληψης είναι πολύ μικρότερο από τις ακριβές εισαγωγές σε βασικά τρόφιμα, γαλακτομικά προϊόντα, κρέατα, όσπρια, σιτηρά που θα δούμε το επόμενο διάστημα. Το κόστος της πρόληψης είναι σίγουρα πολύ μικρότερο από δεκάδες πνιγμένους, καταστροφή αγροκτημάτων, κτηνοτροφικών μονάδων, επιχειρήσεων, σχολικών εγκαταστάσεων, πλημμυρισμένων νοσοκομείων και άλλων υποδομών.

Σε αυτό το πλαίσιο τα μίντια και το πολιτικό κατεστημένο ασχολούνται με το γυμναστήριο, τις βόλτες, το φανταρικό και τις επιλογές του Κασσελάκη. Η αστική τάξη διαβλέποντας τη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, του πολιτικού προσωπικού, των αποτυχημένων επιλογών, της ακρίβειας και της κατάρρευσης του βιοτικού επιπέδου του λαού, ετοιμάζει τις εναλλακτικές της. Εκεί που το πολιτικό προσωπικό είναι πολύ φθαρμένο για να διαχειριστεί τη νέα καθίζηση της οικονομίας, το στασιμοπληθωρισμό και την ύφεση, εξετάζει τις επιλογές της, εισάγει από τις ΗΠΑ πολιτικό προσωπικό, με τη σύμφωνη γνώμη της αμερικανικής ελίτ. Διασφαλίζει έτσι, μεσοπρόθεσμα έναν ακόμα άφθαρτο πυλώνα στήριξης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη προκειμένου να προχωρήσει τις αντιδραστικές πολιτικές στην οικονομία και την εργασία, την επίθεση στο εισόδημα των εργαζομένων, το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε Αιγαίο και Μεσόγειο εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του δυτικού ιμπεριαλισμού, την καταστροφική συμμετοχή στον πόλεμο στην Ουκρανία την οποία πληρώνουμε ακριβά. Είτε με εξοπλισμό που πληρώσαμε για την άμυνα του λαού και της χώρας και τώρα ξοδεύεται σε έναν πόλεμο που είναι απέναντι στα συμφέροντα του λαού, είτε με τις ελλείψεις βασικών προϊόντων και την αύξηση του κόστους ζωής. Μεσοπρόθεσμα, η επιλογή Κασσελάκη μπορεί να αποτελεί ένα εναλλακτικό σενάριο συνέχισης της ίδιας πολιτικής με νέα πρόσωπα στο προσκήνιο.

Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, διεξάγονται οι αυτοδιοικητικές εκλογές οι οποίες πρόκειται να αναδείξουν τις διοικήσεις που θα διαχειριστούν αυτή την πραγματικότητα και τα αντίστοιχα κονδύλια στο «τοπικό» κράτος. Για τα αστικά πολιτικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τα ακροδεξιά μορφώματα που αποτελούν την τελευταία γραμμή άμυνας και ενσωμάτωσης της αστικής εξουσίας, δεν υπάρχει ουσιώδες κοινωνικό και πολιτικό διακύβευμα, καθώς αποτυπώνεται σύγκλιση και ταύτιση στα μεγάλα και κρίσιμα αυτοδιοικητικά ζητήματα. Έτσι, οι συνδυασμοί που ταυτίζονται με ή στηρίζονται από τα αστικά πολιτικά κόμματα συμμετέχουν στη μάχη των εκλογών με την ίδια πολιτική ατζέντα. Η διαφοροποίησή τους δεν έγκειται στις πολιτικές τους προτεραιότητες και ιεραρχήσεις, παρά μόνο στην ικανοποίηση διαφορετικών τοπικών επιχειρηματικών συμφερόντων και μερίδων (ειδικά στους μεγάλους δήμους). Αυτός είναι και ο λόγος που δεν διστάζουν να παραμερίσουν τις ιδεολογικές τους αποκλίσεις και να απαρνηθούν τις ιστορικές τους καταβολές όταν νιώθουν ότι αμφισβητούνται τα κυρίαρχα συμφέροντα και επιδιώξεις.

Άλλωστε, όλες οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) έχουν διαμορφώσει με τα χρόνια από κοινού το θεσμικό και διοικητικό μοντέλο λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης. Στο μοντέλο αυτό συναίνεσαν όλοι οι δήμαρχοι που προέρχονταν από τους καθεστωτικούς κομματικούς κύκλους αλλά και εκείνοι που με το μανδύα της ανεξαρτησίας δορυφοροποιούνταν γύρω από αυτούς. Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά βάδισαν χρόνια τώρα απαρέγκλιτα πάνω στις ίδιες ράγες. Επέτειναν δηλαδή τη φορολογική καταλήστευση του λαϊκού εισοδήματος βάζοντας πλάτες στην πολιτική λογική που πιέζει την αυτοδιοίκηση να λειτουργεί με ιδία έσοδα. Στο όνομα αναπτυξιακών οραμάτων και σχεδιασμών εξυπηρέτησαν τη δράση και την οικονομική ανάπτυξη συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων. Προώθησαν τα ΣΔΙΤ, τις ΜΚΟ, τους εργολάβους - κολλητούς σε κρίσιμα πεδία της αυτοδιοικητικής αρμοδιότητας (απορρίμματα, κοινωνικές υπηρεσίες, πράσινο, ηλεκτροφωτισμός). Τέλος, διέλυσαν τις εργασιακές σχέσεις στους δήμους και επιτάχυναν την επισφάλεια και την κοινωνική εξαθλίωση, πολλαπλασιάζοντας τους συμβασιούχους, τα μπλοκάκια, τη μερική απασχόληση.

Οι εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν πολιτικό στίγμα και στέλνουν πολιτικό μήνυμα. Γι’ αυτό είναι στοίχημα να μαυριστούν οι πολιτικές που πνίγουν το μέλλον της εργαζόμενης πλειοψηφίας, μετατρέπουν σε στάχτη και αποκαΐδια τα όνειρα των νέων ανθρώπων.

Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να ηττηθούν και οι διάφορες συνεργασίες σε αυτοδιοικητικό επίπεδο δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ και του ΜΕΡΑ25. Θεωρούμε ότι αποτελούν πολιτικές συγκολλήσεις που επιτελούνται υπό το φάσμα των πιέσεων που έχουν δεχθεί τα πολιτικά τους σχέδια και είναι απόρροια των αποτυχιών τους. Έχουν θολό πολιτικό στίγμα και αναφορά, έτσι ώστε να χωρούν τόσο οργανώσεις που έχουν δώσει ρεσιτάλ πολιτικού μαξιμαλισμού, αντικαπιταλιστικών κορόνων και χωροταξικών διαχωρισμών μαζί με άλλες πολιτικές τάσεις και ρεύματα που συντάχθηκαν με εναλλακτικά σχέδια ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, τις «Δήμητρες» και την αντιμετώπιση του «δημοκρατικού ελλείμματος στην ΕΕ». Αυτοί που αντάλλασσαν σταθερά πολιτικούς διαξιφισμούς από τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 και 2019 μέχρι τον πρόσφατο διπλό γύρο των εθνικών εκλογών βρίσκονται σήμερα στα ίδια ψηφοδέλτια με βασικό στόχο να σωθούν όλοι μαζί. Αν είχε εκλεγεί το ΜΕΡΑ25 και οι επίδοξοι συστημικοί διαχειριστές είχαν πάρει τις κοινοβουλευτικές τους έδρες, θα βάδιζαν σήμερα όλοι σε τελείως διαφορετικούς πολιτικούς δρόμους. Επομένως, η πολιτική αποτυχία αυτών των σεναρίων είτε από τη μεριά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είτε από τη μεριά του ΛΑΕ - ΜΕΡΑ25 τους φέρνει αντικειμενικά πλέον πιο κοντά· τους απομακρύνει όμως ταυτόχρονα και από την πραγματικότητα.

Η κατάσταση αυτή αντανακλάται στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μεταξύ των δύο δυνάμεων και οδηγεί σε συγκυριακές συμμαχίες όπως στο Δήμο Αθηναίων. Είναι κρίμα να ξοδεύεται σήμερα ένα υπολογίσιμο πολιτικό κεφάλαιο με αντικειμενική συμβολή στη συγκρότηση του πολιτικού χώρου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αλλά και με ενεργό συμμετοχή στα κινήματα όπως το αντιφασιστικό, με μαχητική στάση απέναντι στους ναζί της ΧΑ και τα κινήματα υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για να εξυπηρετήσει ένα πολιτικά περιορισμένο σχέδιο ισορροπίας πολιτικών οργανώσεων σε υποχώρηση.

Είναι μία εσώστρεφη κίνηση η οποία συμβαδίζει με την πολιτική συρρίκνωση της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ολοένα και μεγαλύτερη αδυναμία της να κινητοποιήσει μάζες και να έχει μία ευρύτερη κοινωνική απήχηση, πόσο μάλλον να πολεμήσει όψεις της αστικής πολιτικής.

Σήμερα, απαιτείται να ενισχυθεί μία άλλη πολιτική κατεύθυνση που να έχει στον πυρήνα της την υπεράσπιση των εργατολαϊκών αναγκών, να στέκεται πλάι και να αφουγκράζεται τα προβλήματα, τα άγχη και τις αγωνίες των λαϊκών νοικοκυριών, της μικρής αγροτιάς, των ανθρώπων του μεροκάματου που δεν έχουν καταφέρει να ορθοποδήσουν από τις αλλεπάλληλες κρίσεις. Να σπάει τον ιμάντα μεταβίβασης της κυβερνητικής και ευρωπαϊκής πολιτικής στην τοπική κοινωνία, έτσι ώστε να πάψουν οι δήμοι και οι περιφέρειες να αποτελούν ένα ακόμη εργαλείο διαχείρισης της εξαθλίωσης στη μικρή κλίμακα. Να ιεραρχεί την ανθρώπινη ζωή, τη λαϊκή κατοικία και περιουσία πιο ψηλά από το μοίρασμα της πίτας στους εργολάβους, την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος για να ορέγονται οι τοπικοί επιχειρηματικοί κύκλοι και να στήνονται κομματικοί στρατοί. Να έρχεται σε σύγκρουση με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τις ολοκληρωμένες χωρικές επενδύσεις και τους «κλειδωμένους» κωδικούς του ΕΣΠΑ που συμπυκνώνουν τις τοπικές στρατηγικές των ισχυρών της ΕΕ και του δυτικού ιμπεριαλισμού από κοινού με την εγχώρια αστική τάξη. Να βάζει φρένο στην εξαφάνιση της τοπικής παραγωγικής δραστηριότητας ολόκληρων περιοχών η οποία συντελέστηκε μεθοδικά δεκαετίες τώρα με εργαλείο τις κοινοτικές επιχορηγήσεις και το εύκολο χρήμα και στρατηγική την ενίσχυση συγκεκριμένων κλάδων και υπηρεσιών με την παράλληλη υποβάθμιση και εξαφάνιση άλλων. Να παλεύει για βιώσιμες και προσβάσιμες πόλεις με πόσιμο και καθαρό νερό, με ολοκληρωμένο καθολικό και ασφαλές σύστημα αποχέτευσης, με σύγχρονο δίκτυο μετακίνησης, μεταφορών, επικοινωνίας, με ολοκληρωμένη διαχείριση απορριμμάτων, με σύγχρονες και στελεχωμένες υγειονομικές υποδομές, με χώρους πράσινου, πολιτισμού και αθλητισμού.

Η Αριστερή Συσπείρωση έχει επιλέξει ξεκάθαρη στάση από την περίοδο των βουλευτικών εκλογών, συμβάλλοντας στο μέτρο της απεύθυνσής της στην ανάταξη της ηττοπάθειας και τη συγκρότηση ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αντίστασης στις αστικές επιλογές.

Για την υλοποίησης αυτής της κατεύθυνσης, επιλέξαμε να συμμετέχουμε και να στηρίξουμε τους συνδυασμούς της Λαϊκής Συσπείρωσης εκεί όπου μπορούμε να προσθέσουμε και όχι να μοιράσουμε ή να εισπράξουμε.

Γιατί θεωρούμε ότι η Λαϊκή Συσπείρωση, που αποτελεί συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων, ένα ρεύμα συμπόρευσης, αμφισβήτησης και ανατροπής, που καταγράφηκε και στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, μπαίνει μπροστά για να αποκρουστεί αυτή η λαίλαπα. Είναι η δύναμη που μπαίνει ασπίδα στα εργατικά -λαϊκά σπίτια που κινδυνεύουν από τα κοράκια των funds, που είναι στην πρώτη γραμμή στις διεκδικήσεις του λαού μας, στις απεργίες και τις κινητοποιήσεις. Για να ενισχυθεί η αποφασιστικότητα λαού και νεολαίας να παλέψουν ενάντια στο «τοπικό» κράτος, και παράλληλα ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές Κυβέρνησης, ΕΕ, Κεφαλαίου. Για να δοθούν λύσεις στα σημερινά προβλήματα μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, τη συλλογική δράση, την ταξική πάλη. Γιατί είμαστε πεισμένοι ότι μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την εργαζόμενη πλειοψηφία και τα εργατολαϊκά στρώματα. Μέσα από τη μαχητική συμπόρευση των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου και του μεροκάματου. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να δοθεί ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που την επόμενη των εκλογών ετοιμάζεται να πανηγυρίσει όλη την Ελλάδα μπλε στο χάρτη.

Αριστερή Συσπείρωση
Οκτ-2023