51 χρόνια συμπληρώνονται από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του ’73. 51 χρόνια από την ιστορική παρακαταθήκη ενός Νοέμβρη, που η νεολαία και ο λαός, εναντιώθηκαν στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών. Η χούντα καθοδηγούμενη από την ελληνική αστική τάξη και ανοιχτά υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ικανοποίησε τις αρπακτικές ορέξεις του ελληνικού κεφαλαίου και παράλληλα αποτέλεσε ανάχωμα στο διογκούμενο λαϊκό κίνημα. Εκείνες τις μέρες του Νοέμβρη μπορεί να πει κανείς πως ο ελληνικός λαός με μπροστάρη τους φοιτητές, σήκωσε στην πλάτη του την ιστορική κληρονομιά που άφησαν οι ήρωες της Αντίστασης, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, του εμφυλίου και του ΔΣΕ, του μετεμφυλιακού κράτους των βασανιστηρίων και της εξορίας για όποιον δεν δεχόταν τις δηλώσεις ‘’μετανοίας’’ και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Οι μέρες του Νοέμβρη και η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσαν κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στο μετεμφυλιακό κράτος της Ελλάδας, ένα κράτος χτισμένο πάνω στον αντικομουνισμό και στο ρεβανσισμό εναντία σε αυτούς που πραγματικά απελευθέρωσαν την Ελλάδα και θέλησαν να χτίσουν μια κοινωνία στο μπόι των ονείρων τους, στο μπόι των ανθρώπων.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν αποτελεί μια απλή μορφή αντιδικτατορικής πάλης ενάντια στην 7ετία της Χούντας, όσο και αν, ακόμα και σήμερα, η αστική τάξη και οι σύμμαχοι της παλεύουν να μείνει στην συλλογική μνήμη μονάχα ως τέτοια. Αποτελεί την ιστορική συνέχεια του αγώνα του λαού για την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία, τη συνέχεια της ΕΑΜικής εποποιίας. Αποτελεί ταυτόχρονα την τομή της βίαιης εισβολής του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, ύστερα από μια περίπου 25ετία, όπου ο μόνος στόχος της αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού ήταν η καθυπόταξη του «εχθρού» λαού, η πλήρης διάλυση κάθε έννοιας λαϊκής διεκδίκησης και η αποτροπή του ‘’φαντάσματος του Κομμουνισμού’’ που πλανιόταν πάνω από τον κόσμο. Είναι η συνέχεια της ιστορίας ενός λαού, ο οποίος μπόρεσε να συνδέσει τη μάχη ενάντια στη δικτατορία με τη μάχη ενάντια στο ιμπεριαλισμό, ενάντια στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ως τους βασικούς υπαίτιους για τους πολέμους, τα βασανιστήρια, τους χιλιάδες νεκρούς της περιόδου’45-’73, το ίδιο το δικτατορικό καθεστώς και την παραχώρηση της μισής Κύπρου.

Με την ώθηση που έδωσε ο Νοέμβρης, τα επόμενα χρόνια σημαδεύτηκαν από τη δυναμική είσοδο του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, η οποία πλέον ανάγκασε το εγχώριο κεφάλαιο και την αστική τάξη να ενσωματώσουντις λαϊκές διεκδικήσεις στην προσπάθεια εξισορρόπησης του πολιτικού σκηνικού και την πρόσδεση διάφορων αγωνιζόμενων κομματιών στο αστικό στρατόπεδο. Ήδη από τον 1^ο χρόνο της επετείου, το πολιτικό σύστημα προσπάθησε να φιμώσει και να αλλοτριώσει το μήνυμα του τριημέρου, όταν απαγορεύτηκε η πορεία προς το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και κηρύχτηκε ο εορτασμός παράνομος, αλλά απέτυχε οικτρά και σε αυτή και σε όλες τις άλλες προσπάθειες του. Γιατί η εξέγερση είναι νωπή στη συλλογική μνήμη και τα μηνύματα της παραμένουν ακόμα επίκαιρα.

‘’έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ’’

Πώς άλλωστε να μην είναι επίκαιρο το αίτημα του ‘’έξω αι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ’’, σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνουν το αιματοκύλισμα των λαών σε μια σειρά από χώρες στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου; Πώς να μην είναι επίκαιρο το παραπάνω αίτημα, όταν ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται για σχεδόν 3 χρόνια, ενώ το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ διαπράττει κανονική γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα και στον Νότιο Λίβανο; Άλλωστε, είναι ‘’ηλίου φαεινότερων’’ ότι πίσω από τις επεμβάσεις κρύβεται ο κυρίαρχος άξονας ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, ο οποίος ρυθμίζει τις πολεμικές εξελίξεις, πάντα με βάση τα συμφέροντα του. Είναι νωπές οι μνήμες των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Λιβάνου, της Υεμένης και πολλών άλλων χωρών. Η δύση μιλά περί ‘’δίκαιων’’ πολέμων,για το δικαίωμα της «αυτοάμυνας’’ της Ουκρανίας απέναντι στη Ρωσία και τον ‘’πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία’’ της Παλαιστίνης και του Λιβάνου. Ποιους άραγε προσπαθούν να κοροϊδέψουν;

Οι πόλεμοι αυτοί εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς στην περίοδο που συμβαίνουν. Από τη μία, την κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα έναντι των ανερχόμενων δυνάμεων της Ανατολής και της Κίνας, με την τεράστια τεχνολογική και παραγωγική ισχύ που κατέχουν. Από την άλλη, προσπαθεί να αναδιατάξει τις υπάρχουσες παραγωγικές σχέσεις με στόχο το περεταίρω τσάκισμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και τη θωράκιση του κεφαλαίου ακόμα παραπάνω στους εργασιακούς χώρους. Είναι λοιπόν εξόφθαλμο ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός καλούνται για μια ακόμα φορά να ‘‘πληρώσουν το μάρμαρο’’ για τα κέρδη του κεφαλαίου, να πληρώσουν την βίαια και αδηφάγα πολιτική του ιμπεριαλισμού με το ίδιο τους το αίμα.

Οι λαοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τον ιμπεριαλισμό. Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ειρήνη, όσο υπάρχει εκμετάλλευση, όσο ο συσχετισμός δύναμης συνεχίζει να είναι υπέρ του κεφαλαίου και κατά των εργαζόμενων. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι δεν πρόκειται να σταματήσουν επειδή οι ΗΠΑ άλλαξαν πρόεδρο, αφού η βασική στόχευση παραμένει η περεταίρω κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και η καθυπόταξη κάθε φωνής που αντιστέκεται στα σχέδια τους. Δεν θα επέλθει πραγματική ειρήνη, όσο οι λαοί βρίσκονται δέσμιοι σε ψευτοδίπολα ‘’καλού και κακού’’ ιμπεριαλισμού. Δεν θα επέλθει καμία ειρήνη αν δεν αποσυρθούν όλα τα στρατεύματα , δεν θα επέλθει καμιά ειρήνη αν δεν χαράξει ο ίδιος ο λαός το δρόμο του. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί πραγματική ειρήνη ανάμεσα στους λαούς, είναι να χάσει το κεφάλαιο και οι εκφραστές του. Γιατί ο μόνος δίκαιος πόλεμος είναι αυτός που διεξάγουν οι λαοί απέναντι στους εκμεταλλευτές τους, είναι ο ταξικός πόλεμος της εργατικής τάξης και των συμμάχων στρωμάτων της απέναντι στην αστική τάξη της χώρας της. Μόνο έτσι, θα μπορούν λαός και νεολαία να είναι πραγματικά ‘’νοικοκύρηδες’’ στον τόπο τους.

Η Ελληνική Κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα , πιστό σκυλί των ιμπεριαλιστών!

Στην ίδια ρότα κινείται η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το αστικό πολιτικό σύστημα που την περιβάλλει. Είναι άλλωστε εδώ και δεκαετίες επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης και του εγχώριου κεφαλαίου, να αποτελεί το δεκανίκι της Δύσης και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Είναι επιλογή τους η παραχώρηση της χώρας και η εξάρτηση της εθνικής και λαϊκής μας κυριαρχίας από τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Είναι στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης η Ελλάδα να παίζει ρόλο ‘’χωροφύλακα’’ της Δύσης στα σύνορα της ανατολικής Μεσογείου και η ενεργή εμπλοκή της στα ανοιχτά μέτωπα πολέμου με την αποστολή πολεμικού υλικού στην Ουκρανία και το φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι ή τη συμμετοχή της στην επιχείρηση ‘’ΑΣΠΙΔΕΣ’’ στη Μέση Ανατολή και η ανοιχτή υποστήριξη του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ. Πρόκειται για επιλογές που μετατρέπουν τη χώρα σε ένα απέραντο πολεμικό ορμητήριο της Δύσης, σε μια τεράστια πολεμική βάση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και την κάνουν πιθανό στόχο αντιποίνων.

Αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, η κατάσταση είναι γνώστη. Το ‘’Successstory’’ της κυβέρνησης για την ‘’μεγαλειώδη ανάπτυξη’’, τις νέες επενδύσεις και το ‘’παράδειγμα’’ της Ελλάδας προς την υπόλοιπη ΕΕ, μόνο ως κάποιου είδους κακού χιούμορ ή κοροϊδίας αντιμετωπίζονται από τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Σε μια Ελλάδα, όπου ο λαός βλέπει τη μια στιγμή τα παιδιά του να πεθαίνουν στα Τέμπη, το καλοκαίρι το σπίτι του να καίγεται, το φθινόπωρο να πλημμυρίζει και να πνίγεται και τον χειμώνα να αποκλείονται χωριά μέρες ολόκληρες από τα χιονιά δίχως νερό, ρεύμα και θέρμανση, ενώ από την άλλη καλείται να πληρώσει από την τσέπη του το συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο χρέος και τους πολεμικούς εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών. Την ίδια στιγμή, που η υφαρπαγή του λαϊκού εισοδήματος εντείνεται μέσω της ακρίβειας σε όλα τα βασικά αγαθά, τα κοράκια των funds και των τραπεζών αρπάζουν τη λαϊκή κατοικία με τις ευλογίες κάθε κυβέρνησης που πέρασε από την χώρα τα τελευταία χρόνια, η ανεργία και η ετεροαπασχόληση εντείνονται και οι εργασιακές σχέσεις κονιορτοποιούνται με μια σειρά νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων. Πώς λοιπόν το αίτημα για ΨΩΜΙ που συνόδευσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου να μην είναι πιο επίκαιρο από ποτέ;

Με τον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία στον δρόμο για την ανατροπή!

Πώς λοιπόν να μην παλεύει η αστική τάξη και οι εκφραστές της, με λυσσαλέο τρόπο, να παραχαράξει τη συλλογική μνήμη του λαού και τα μηνύματα που μας άφησαν η εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Πολυτεχνείου; Το Πολυτεχνείο σηματοδότησε για πρώτη φορά μετά την EAMική εποποιία που οργάνωσε την Eλέυθερη Ελλάδα, την δυναμική του οργανωμένου λαού ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας. Είναι μηνύματα ιδιαίτερα επικίνδυνα απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού στη χώρα μας. Απέναντι στην πολιτική που ξεπουλάει κάθε σπιθαμή γης, που μετατρέπει τα δημόσια αγαθά, υγεία, εκπαίδευση, νερό και ενέργεια σε προνόμια για την ολιγαρχία. Γι’ αυτό επιστρατεύουν κάθε μέσο πειθάρχησης και καταστολής των εργαζόμενων και της νεολαίας από τους αντεργατικούς νόμους και το χτύπημα στις δομές του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος θεσμικά μέχρι και το μακρύ χέρι της βιαίας καταστολής από τα ΜΑΤ και την αστυνομία και την άνοδο της Ακροδεξιάς.

Ξεχνούν όμως κάτι σημαντικό. Ξεχνούν ότι λίγο πριν συμβούν τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ο συσχετισμός δύναμης ήταν αρνητικός για τις δυνάμεις της εργασίας. Χρειάστηκε όμως μόνο μια μικρή στιγμή που διοχέτευσε τη λαϊκή οργή και οδήγησε στο ξέσπασμα της ίδιας της εξέγερσης και των αγώνων που επακολούθησαν. Ξεχνούν ότι αυτή η σπίθα έσπασε την απογοήτευση και φόβο που επικρατούσε στον λαό και το λαϊκό κίνημα ως τότε. Η ίδια σπίθα που φωτίζει τον αγώνα της νεολαίας και του λαού. Με την ίδια παρακαταθήκη οι εργαζόμενοι και η νεολαία μπορούν να βγουν ξανά δυναμικά στο προσκήνιο και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.

Ο λαός και η νεολαία παλεύουν και θα νικήσουν. Οι πρόσφατοι εργατικοί αγώνες που έχουν προκύψει όπως η μάχη για υπογραφή ΣΣΕ, οι κλαδικές απεργίες με μαζική συμμετοχή κι οι διεκδικήσεις σε εργασιακούς χώρους, σε μια σειρά από κλάδους(Οικοδόμοι, τεχνικοί, λιμάνια, επισιτισμός, τηλεπικοινωνίες, κλπ), δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Με όχημα τα εργατικά σωματεία, τις ομοσπονδίες και τις υπόλοιπες δομές του εργατικού κινήματος, ενάντια στο κρατικοδίαιτο και εργοδοτικό συνδικαλισμό, δίνουν καθημερινά τη μάχη ενάντια στην εργοδοσία, την κυβέρνηση, το κεφάλαιο, ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, με όπλο και την Πανεργατική απεργία στις 20/11.

Στην ίδια κατεύθυνση και το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα με τις μεγάλες καταλήψεις και τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του χειμώνα ενάντια στη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Για να καταφέρουν η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της να εφαρμόσουν τις βαθύτερες στοχεύσεις του κεφαλαίου στη νεολαία, προχωρούν σε έναν νέο κύκλο επίθεσης στις δομές του φοιτητικού και του μαθητικού κινήματος. Άλλωστε, ο ίδιος ο πρύτανης του ΕΜΠ έκανε λόγο για φοιτητές ‘’ μη συμβατά μοσχεύματα’’, θυμίζοντας μας τις πιο μαύρες μέρες της 7ετίας της Χούντας και τα περί ‘’ασθενή προσδεδεμένου εις την χειρουργικήν κλίνην’’. Πώς λοιπόν να μην είναι επίκαιρα τα αιτήματα για ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο σήμερα; Αφού, το αίτημα της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης για όλους χωρίς αποκλεισμούς και κόφτες ήταν εκείνο που από την πρώτη στιγμή κινητοποίησε χιλιάδες φοιτητές και μαθητές. Αφού, κεκτημένα όπως το Πανεπιστημιακό Άσυλο, ως χώρος συμπύκνωσης των ταξικών αντιθέσεων, οργάνωσης του κινήματος και προστασίας από την κρατική βία είναι βαθιά ριζωμένα στις μνήμες του λαού, της νεολαίας, των φοιτητών και των εργαζομένων και είναι ταυτόσημο με τους αγώνες που αμφισβήτησαν το ταξικό συσχετισμό δύναμης ακόμα και σε καιρούς που αυτός φάνταζε ανίκητος.

Σε μια περίοδο όπου οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ‘’μαίνονται’’ και οι ανταγωνισμοί εντείνονται, η μόνη διέξοδος είναι η δυναμική εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο. Πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της ιστορικής παρακαταθήκης που άφησε στο λαϊκό και το νεολαιίστικο κίνημα, θα πρέπει ο φετινός εορτασμός να αποτελέσει κόμβο και σημείο συνένωσης των επιμέρους αγώνων που δίνουν εργαζόμενοι και νεολαία. Η φετινή παλλαϊκή- αντιιμπεριαλιστική πορεία να αποτελέσει την θρυαλλίδα ενός μαζικού αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, που θα λέει ξεκάθαρα ότι οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες, που θα λέει ξεκάθαρα ότι ο λαός δεν θα αποτελέσει τον ‘’χρήσιμο ηλίθιο’’ για τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Για να μπει ξεκάθαρα πλέον η εναντίωση και η πάλη απέναντι στην αστική τάξη της χώρας μας και την ήττα των σχεδίων της, για ένα μέλλον που οι λαοί δεν θα σκοτώνονται για το κέρδος των επιχειρήσεων, για ένα μέλλον χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ 3ΗΜΕΡΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

Συγκέντρωσεις:
Αθήνα: 14:30 Πλατεία Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη: 18:00 Πολυτεχνείο ΑΠΘ

Αριστερή Συσπείρωση
Νοέμβρης 2024