«Η Ευρώπη είναι ένας κήπος. Έχουμε φροντίσει έναν κήπο. Και ο υπόλοιπος κόσμος, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος του, είναι μια ζούγκλα. Η ζούγκλα μπορεί να καταλάβει τον κήπο».
Με αυτές τις αποικιοκρατικής χροιάς δηλώσεις ο Ζοζέπ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, έδινε τον περασμένο Οκτώβρη το στίγμα της πολιτικής των κρατούντων στην ΕΕ.

Πολλοί έκαναν το λάθος να ερμηνεύσουν τον φράχτη ως μονοδιάσταστο, αντιστοιχίζοντας τις δηλώσεις στο φάσμα αρμοδιοτήτων του Μπορέλ που αφορά την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, παραγνωρίζοντας την διάσταση της πολιτικής ασφαλείας.
Έκτοτε οι ίδιες οι εξελίξεις στην Ευρώπη δείχνουν ότι ο κήπος δεν έχει μόνο «εξωτερικά όρια» αλλά έχει και εσωτερικά. Όρια ταξικά που όχι μόνο δεν περιλαμβάνουν μεγάλο κομμάτι των ευρωπαϊκών πληθυσμών σε αυτόν τον κήπο αλλά αφήνουν εκτός μεγάλα κομμάτια του. Εργαζόμενοι, νεολαία, μετανάστες το έχουν νιώσει αυτό πολλές φορές με οδυνηρό τρόπο.
Η δολοφονία του 17χρονου Αλγερινής καταγωγής Ναέλ την Τρίτη 27 Ιουνίου 2023 στη Ναντέρ του Παρισιού αποτέλεσε ακόμα μία απόδειξη των ανωτέρω. Η δολοφονία του για «ασήμαντη αφορμή» (δεν συμμορφώθηκε στις υποδείξεις αστυνομικών κατά την διάρκεια τροχαίου ελέγχου) θυμίζει απλή επανάληψη της δολοφονίας 16χρονου Ρομά από τις αστυνομικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Δεκέμβρη.
Η λίστα παρόμοιων δολοφονιών ολοένα και μακραίνει, συμπληρώνοντας αυτήν των νεκρών σε χώρους εργασίας καθώς η τρομοκρατία στους χώρους εργασίας δεν μπορεί παρά να έχει σαν συμπλήρωμα την τρομοκρατία και σε όλες τις υπόλοιπες εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής καθώς ο «κήπος» δεν τους χωράει όλους.
Η απάντηση της Γαλλικής νεολαίας και των Γάλλων εργαζομένων στην δολοφονία του Ναέλ μας βρίσκει συμπαραστάτες και στην «σωστή πλευρά της ιστορίας» μαζί τους. Έρχεται σαν συνέχεια της απάντησης στην πραξικοπηματική επιβολή από μεριάς Μακρόν της επέκτασης των ορίων συνταξιοδότησης και των αγώνων του γαλλικού λαού εναντίον της.
Η απαίτησή τους να αποδοθεί δικαιοσύνη είναι και δική μας. Η ανάγκη να τεθούν φραγμοί στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία όπως και στην κρατική καταστολή σε βάρος των εργαζομένων απαραίτητος όρος για να ανασάνουν οι λαοί της Ευρώπης.
Ο αγώνας ενάντια στον «κήπο» που γίνεται ολοένα πιο φανερό όχι μόνο ότι δεν τους χωράει όλους, αλλά αντιθέτως, ότι είναι γεμάτος με δηλητηριασμένα φυτά, πρέπει να ενώσει όλους τους λαούς της Ευρώπης από την Λισαβώνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ. Ο αγώνας αυτός για αξιοπρέπεια, ειρήνη και αλληλεγγύη μπορεί να είναι μακρύς αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον των εργαζομένων και της νεολαίας, να πετύχει την ισορροπία μεταξύ κήπου και ζούγκλας απελευθερώνοντας την ανθρωπότητα από το άγος της προϊστορίας της...
Μια μάχη αυτού του αγώνα δίνεται αυτές τις μέρες ενάντια στα τεθωρακισμένα οχήματα που κατεβάζει η γαλλική άρχουσα τάξη στους δρόμους των πόλεων της χώρας ενάντια στον «εχθρό λαό». Οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Γαλλίας θα μας βρουν δίπλα τους σε αυτή τη μαχη!

Αριστερή Συσπείρωση