ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΑΛΛΑΪΚΕΣ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ 17ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΗ

Αθήνα: συγκέντρωση 15:00, Πλ. Κλαυθμώνος
Θεσ/νίκη: συγκέντρωση 18:00, Πολυτεχνείο ΑΠΘ
Πάτρα: συγκέντρωση 17:00, Παράρτημα
Βόλος: συγκέντρωση 18:00, Θόλος

Δείτε την προκήρυξη σε .pdf

Έναν χρόνο πριν συμπληρωθεί μισός αιώνας από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, οι προσπάθειες του κεφαλαίου στην χώρα μας αλλά και διεθνώς να γυρίσουν την ανθρωπότητα αιώνες πίσω βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Με τις μέρες τις αφθονίας των αστικών τάξεων της Δύσης να φαντάζουν μετρημένες, ο τρόμος των Ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μπροστά, όχι τόσο στην προοπτική μείωσης της κερδοφορίας τους, αλλά κυρίως της δυνατότητάς τους να απομυζούν τον μόχθο και τον ιδρώτα των λαών της υφηλίου από προνομιακή θέση, φέρνει ολόκληρη την ανθρωπότητα προ συγκλονιστικών εξελίξεων. Προετοιμαζόμενες να παλέψουν λυσσαλέα προκειμένου να διατηρήσουν τα ιμπεριαλιστικά τους πρωτεία, ανασύρουν ξανά από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας τους κάθε είδους αντιδραστική θεωρία. Ανακοινώνουν ραγδαία αύξηση των πολεμικών τους προϋπολογισμών, πυρπολούν με θράσος και τυχοδιωκτισμό μια χώρα 40 εκατομμυρίων φιλοδοξώντας να χρησιμοποιήσουν ως καύσιμη ύλη τον πληθυσμό της σε έναν πόλεμο φθοράς της Ρωσίας και αφανισμού του oυκρανικού λαού με διακύβευμα, όχι την ελευθερία του τελευταίου όπως διατυμπανίζουν, αλλά την «ελευθερία» του «Ελεύθερου Κόσμου» να δυναστεύει όλον τον υπόλοιπο.

Ο Πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται για ένατο συνεχή μήνα και το κόστος σε ανθρώπινες ζωές αυξάνεται συνεχώς με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα να βρίσκονται σε συνεχή αδιέξοδα, χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα κάποια δυνατότητα αποκλιμάκωσής. Αδιέξοδα τα οποία οδήγησαν και οδηγούν ακόμη σε εκατόμβες νεκρών από την πανδημία της Covid 19 και έχουν καταστήσει πασιφανή την αδυναμία των κρατικών μηχανισμών του «Δυτικού Κόσμου» να επιτελέσουν οποιουδήποτε είδους «κοινωνική» λειτουργία, είτε πρόκειται για την Δημόσια Υγεία, είτε για την εκπαίδευση, είτε για την πολιτική προστασία.

Στο φόντο της παρατεταμένης κρίσης, με νέους κύκλους ύφεσης ήδη να διαφαίνονται, με τη διατάραξη της ισορροπίας των ιμπεριαλιστικών κέντρων και την αμφισβήτηση της παντοδυναμίας των ΗΠΑ με την άνοδο των οικονομικών δεικτών από την πλευρά της Ασίας, ο τρόπος με τον οποίο αποκρυσταλλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, κάνουν σαφή την προσπάθεια του κυρίαρχου ιμπεριαλισμού να ανακτήσει τη θέση του, απέναντι στην οικονομική και τεχνολογική ισχύ της Ανατολής. Διεθνώς – και με έναν ειδικό τρόπο στη χώρα μας – βρίσκεται σε εξέλιξη μια προσπάθεια αναδιάρθρωσης των παραγωγικών σχέσεων που επιδιώκει έναν διττό στόχο. Από την μία την απόπειρα να δοθούν λύσεις στα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε βάρος της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, και από την άλλη να κεφαλαιοποιηθούν δεκαετίες νομοθετικών ρυθμίσεων, υπέρ του κεφαλαίου σε μια καινούρια διάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων, τέτοια που θα καθιστά πιο θωρακισμένη παρά ποτέ την θέση του κεφαλαίου στους χώρους εργασίας.

Η ανειρήνευτη μάχη απέναντι στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, που χάραξε τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στην ιστορία του λαού μας – την ΕΑΜική εποποιία και το Πολυτεχνείο του ’73 – είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Η στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης – που αποτυπώνεται στις επιλογές όλων των κυβερνήσεων – για τη συμμετοχή της στο άρμα του ΝΑΤΟ και την υποταγή της στα συμφέροντα του κυρίαρχου ιμπεριαλισμού, συνεπάγεται την εξάρτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας στη χώρα μας, από την εκπλήρωσή τους. Μετατρέπει τη χώρα από άκρη σε άκρη σε μια τεράστια βάση, εκχωρώντας γη και ύδωρ για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Σε αυτό το πλαίσιο η ενεργός συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο τροφοδοτεί τις αντιπαραθέσεις διεθνώς, και ενέχει καταστροφικές εξελίξεις για τον ελληνικό λαό.

Σε αυτές τις συνθήκες ενεργειακής φτώχειας και εκτόξευσης του πληθωρισμού, η συνέχιση της επιλογής μείωσης του κόστους εργασίας, ως μόνη λύση για το ελληνικό κεφάλαιο απέναντι στα δομικά του αδιέξοδα, οδηγεί στη λυσσαλέα επίθεση και υφαρπαγή του λαϊκού εισοδήματος. Οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης στην αρχή της χρονιάς για την «ανάπτυξη που έρχεται» και την ενίσχυση των επενδύσεων, πέφτει στο κενό οδηγώντας το λαό να πληρώσει άλλη μια κρίση, και να περάσει το «δύσκολο χειμώνα» με voucher και pass, που δεν αρκούν ούτε για τις βασικές ανάγκες. Οι ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και την ενέργεια, ήταν μόνο η αρχή. Τη στιγμή που η ανεργία και η ετεροαπασχόληση καλπάζει στη νεολαία και οι μισθοί δεν αντιστοιχούν ούτε στο ελάχιστο στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, η κυβέρνηση προτάσσει τα επιδόματα της φτώχειας, το φαγητό με το δελτίο, και τις υποτιθέμενες αυξήσεις του κατώτατου μισθού (μικρότερες αθροιστικά από το ποσοστό του πληθωρισμού).

Η παταγώδης αποτυχίας της κυβέρνησης δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα προεκλογικά πυροτεχνήματα και τους πανηγυρικούς λόγους.

Το συνεχές χτύπημα του κόσμου της εργασίας, και η υποβάθμιση τόσο της καθημερινότητας, όσο και της προοπτικής του, δείχνει ότι η επιλογή κυβέρνησης και κεφαλαίου είναι η συνέχιση του δόγματος του ελάχιστου κόστους. Οι αντεργατικοί νόμοι που αναγορεύουν τον εργοδότη σε μοναδικό ρυθμιστή των εργασιακών σχέσεων, την ώρα που οι εργαζόμενοι μένουν απροστάτευτοι – σε μια προσπάθεια αναίρεσης κάθε λαϊκού και εργατικού κεκτημένου – απέναντι στην ασυδοσία των εργοδοτών, είναι χαρακτηριστικά της έντασης της επίθεσης. Ο αστικός εκσυγχρονισμός που περιγράφεται, αναμετράται με την αποτυχία του, επομένως η περεταίρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων για την άντληση υπερκέρδους από τους εργαζόμενους συνεχίζει να είναι η μοναδική λύση επιβίωσης του ελληνικού καπιταλισμού.

Η αξιοποίηση κάθε μέσου για την ιδεολογική καθυπόταξη του λαϊκού παράγοντα είναι πλέον παραπάνω από εμφανής. Η δημιουργία «υγειονομικής ζώνης» στον δημόσιο λόγο, με πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ και διαστρέβλωση κάθε πτυχής της πραγματικότητας που δεν αντιστοιχεί στο αφήγημα του κεφαλαίου. Οι παρακολουθήσεις οποιουδήποτε μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα έστω και δυνητικά σε αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά ακόμα και πολίτικων αρχηγών και δημοσιογράφων συμμάχων και εκφραστών του κεφαλαίου και της αστικής πολιτικής. Η καταστολή κάθε εστίας αντίστασης στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης. Είναι μερικά από τα όπλα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση σε μια προκλητική προσπάθεια επίδειξης ισχύος δημιουργώντας τετελεσμένα.

Κανείς όμως πια δεν μπορεί να κοροϊδέψει τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου.

Διαχρονικά η αστική τάξη στην χώρα μας προσπαθεί για την διαστρέβλωση και την φίμωση της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973 αλλά και όλου του αγωνιστικού δυναμικού του λαού μας, που από τον εμφύλιο κι έπειτα κατέχει εξέχοντα ρόλο στην εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας.

Προσπαθεί λυσσασμένα να παραχαράξει τη συλλογική λαϊκή μνήμη του λαού, με στόχο να διαγράψει από τη συνείδησή του τη δυνατότητα του να ασκεί εκβιασμούς στην αστική τάξη. Εκβιασμούς που στην ιστορία του τόπου αμφισβήτησαν στην πράξη την παντοδυναμία της σε ιστορικές τομές, θέτοντας το αίτημα για λαϊκή κυριαρχία.

Ως γνήσιος εκπρόσωπος του γερασμένου κόσμου των αστών δήλωνε πέρυσι ο πιο εξωνημένος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης : «Δεν νοσταλγούμε γερασμένα συνθήματα, αλλά υλοποιούμε ζωντανά αιτήματα» που μόνο γερασμένες ιδέες και θανατηφόρους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς έχει πλέον να προσφέρει.

Η Υγεία, η Εκπαίδευση, το δικαίωμα στη δουλειά μετατρέπονται ανεπιστρεπτί από δικαιώματα, σε προνόμια των ολίγων. Προς τούτο, πρέπει το Ψωμί, η Παιδεία και η Ελευθερία να μετατρέπονται σε κενές λέξεις για την νεολαία και την πληττόμενη πλειοψηφία, προκειμένου να τους στερήσουν τα οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά μέσα που θα τους επέτρεπαν να αμφισβητήσουν την δυστοπία στην οποία έχουν μετατρέψει την ζωή τους.

Οι επιμέρους μάχες του πρόσφατου διαστήματος, σε χώρους δουλειάς (COSCO, e-food, Λιπάσματα Καβάλας, Πετρέλαια Καβάλας, Μαλαματίνα κ.ά.) και χώρους εκπαίδευσης (πανεπιστημιακή αστυνομία κ.ά.) , μπορεί να δείχνουν στην πράξη τι σημαίνει η πολιτική της κυβέρνησης, αναδεικνύουν όμως ταυτόχρονα και τις δυνατότητες απάντησης από την πλευρά των εργαζομένων, αν συνενωθούν σε μια κατεύθυνση ρήξης με την κυβέρνηση και τις επιλογές της.

Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δεν συμβαίνει και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες.

Με την ταξική πάλη να αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ιστορίας.

Όπως και τον Νοέμβρη του 1973, και τις αιτιάσεις του αστικού κόσμου με τα τότε σχέδια «φιλελευθεροποίησης», με την τότε εκτίμηση ότι η χούντα θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, έτσι και σήμερα, μπορεί να μεσολαβούν μακρά χρονικά διαστήματα όπου τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει και ο συσχετισμός δυνάμεων να φαίνεται αρνητικός, αλλά δεν παύουν να βρίσκονται σε εξέλιξη μικρές και μεγάλες εστίες αντίστασης που αργά ή γρήγορα δίνουν καινούριες κορυφώσεις, γκρεμίζοντας τα σχέδια που με τόση προσοχή καταστρώθηκαν για να κρατήσουν τους καταπιεσμένους, δέσμιους των αλυσίδων τους.

H κυβέρνηση θέλει να τελειώνει με τους αγώνες του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος. Ξεχνά όμως ότι η οργάνωση των εργαζομένων για τη συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων και των αναγκών τους, δεν καταργούνται. Η κυβέρνηση ξεχνά την σπίθα και τις ισχυρές παρακαταθήκες του Νοέμβρη ‘73 που συνεχίζει να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα. Ξεχνά ότι η βίαιη εισβολή του λαϊκού παράγοντα διέρρηξε την απογοήτευση και τη φοβικότητα και επανάφερε στο ιστορικό προσκήνιο τις μνήμες των πιο ένδοξων στιγμών της ταξικής πάλης, της εποποιίας της ΕΑΜικής αντίστασης, του ΔΣΕ, των εργατικών και νεολαιίστικων συγκρούσεων των Ιουλιανών. Ξεχνά ότι κεκτημένα όπως το Πανεπιστημιακό Άσυλο, ως χώρος συμπύκνωσης των ταξικών αντιθέσεων, οργάνωσης του κινήματος και προστασίας από την κρατική βία είναι βαθιά ριζωμένα στις μνήμες του λαού, της νεολαίας, των φοιτητών και των εργαζομένων και είναι ταυτόσημο με τους αγώνες που αμφισβήτησαν το ταξικό συσχετισμό δύναμης ακόμα και σε καιρούς που αυτός φάνταζε ανίκητος.

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος προκαλεί σοκ και δέος, που εκτός από το γεγονός ότι οι λαοί αποτελούν «πειραματόζωο» για τις επιθέσεις του κεφαλαίου σε βάρος της εργασίας, βρίσκονται επίσης σε ένα σταυροδρόμι το οποίο οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί θα αποσταθεροποιήσουν ιδιαίτερα έντονα το επόμενο διάστημα. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να μην μετατραπεί ο λαός μας στον «χρήσιμο ηλίθιο» στην περίπτωση που οι σχεδιασμοί του Ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ το επιλέξουν, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς τους για την Ανατολική Μεσόγειο. Οργανώνουμε και προσανατολίζουμε την πάλη μας, αντλώντας τα απαραίτητα συμπεράσματα και διδασκόμενοι από τις προηγούμενες περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης στην χώρα μας. Βάζοντας στο προσκήνιο την λογική της εναντίωσης με την εγχώρια αστική τάξη και τους σχεδιασμούς της με την επιδίωξη στην πράξη την ήττα τους και την προοπτική ενός κόσμου στο μπόι των ονείρων μας στο μπόι των ανθρώπων.

Αριστερή Συσπείρωση,
Νοέμβρης 2022