Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβριο του 2013 από τους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, ήρθε σε μια περίοδο όπου το εργατικό και λαϊκό κίνημα προσπαθούσε να σηκώσει ανάστημα απέναντι στις σκληρή αντιλαϊκή επίθεση που επέβαλαν τα μνημόνια κι οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτό το έδαφος, της φτώχειας, του ξηλώματος των εργατικών δικαιωμάτων και την έλλειψη προοπτικής που επέβαλαν οι αστικές πολιτικές στα λαϊκά στρώματα, εκκολάφθηκε «το αυγό του φιδιού», σπέρνοντας το ρατσιστικό δηλητήριο και τη φασιστική ρητορεία για να στρέψει τα φτωχά λαϊκά στρώματα απέναντι σε «τεχνητούς» εχθρούς και να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους με σκοπό να αποκρυφθούν οι πραγματικές αιτίες των δεινών που βιώνουν λαός και νεολαία. Ταυτόχρονα, η ΧΑ, αξιοποίησε την διαχρονική και συστηματική κρατική κάλυψη που απολάμβανε από την Δικαιοσύνη, την ΚΥΠ και την Αστυνομία για να πραγματοποιήσει μια σειρά από επιθέσεις σε πρόσφυγες, μετανάστες, αλλά και συνδικαλιστές, ενώ η αύξηση της κοινωνικής της απήχησης ενισχύθηκε από την εκφορά εθνικιστικού – ρατσιστικού λόγου και την υιοθέτηση όψεων της πολιτικής της ατζέντας από τα μεγάλα αστικά πολιτικά κόμματα. Και φυσικά τα τελευταία αξιοποίησαν την παρακρατική της δράση με βασικό σκοπό την φίμωση των αγώνων και την επέλαση της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα.

Η καταδίκη της ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση κι η φυλάκιση των ηγετικών της στελεχών πριν από 3 χρόνια ήταν το αποτέλεσμα του αντιφαστιστικού κινήματος, του πολυετούς αγώνα λαού και νεολαίας, που κατάφερε να την απομονώσει πολιτικά από τις γειτονίες και τους χώρους εργασίας, καθώς και να διαπεράσει ακόμα και τα πιο σκληρά θεσμικά στεγανά του κρατικού μηχανισμού, που της παρείχε κάλυψη τα προηγούμενα χρόνια.

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, το «αυγό του φιδιού» βρίσκει ξανά γόνιμο έδαφος για να εκκολαφθεί. Τόσο η ανάδειξη νέων ακροδεξιών – φασιστικών μορφωμάτων κι η είσοδος τους στη βουλή στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, όσο κι οι νέες ρατσιστικές – δολοφονικές επιθέσεις σε πρόσφυγες και μετανάστες (με αποκορύφωμα τα όσα συνέβησαν τον Αύγουστο στην Αλεξανδρούπολη) φανερώνουν ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει ούτε με τη δράση των ναζιστικών συμμοριών, ούτε με τη διείσδυση του ρατσιστικού δηλητηρίου στην ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, τα τελευταία, αποτελούν την απαραίτητη ενίσχυση που αναζητά το κεφάλαιο για να αποπροσανατολίσει τα εργατικά – λαϊκά στρώματα και να ξεδιπλώσει τον νέο γύρο της αντεργατικής του επίθεσης.

Ο κόσμος του καθημερινού αγώνα και του μόχθου, διαθέτει την εμπειρία να περιθωριοποιήσει και να αντιμετωπίσει στην πράξη τα φασιστικά μορφώματα που προσπαθούν ξανά να σηκώσουν κεφάλι.

Δέκα χρόνια μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ο αντιφασιστικός αγώνας συνεχίζεται στα Σωματεία και τους Συλλόγους, στα Σχολεία και τις γειτονιές. Αγώνας ενάντια στην ελληνική αστική τάξη και τα φασιστικά της μαντρόσκυλα, ενάντια στην συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και τις δολοφονικές επεμβάσεις του, που γενούν εκατομμύρια προσφύγων, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ, ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές του κεφαλαίου.

Όλοι στις αντιφασιστικές κινητοποιησεις στις 18/09:

Αθήνα, Μνημείο Παύλου Φύσσα, Κερατσίνι, 17:30
Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 17:30
Πάτρα, Πλατεία Γεωργίου, 18:00

Αριστερή Συσπείρωση
17 Σεπ 2023