Το πρωί
Στις 5
Ο ξηρός
Μεταλλικός ήχος
Ύστερα από τα φορτωμένα καμιόνια
Που θρυμματίζουνε τις πόρτες του ύπνου.
Και το τελευταίο «αντίο» της παραμονής
Και οι τελευταίοι βηματισμοί στις υγρές πλάκες
Και το τελευταίο σου γράμμα
Μανώλης Αναγνωστάκης- Το πρωί…
Τον Φλεβάρη του 2025, κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής του μνημείου Εθνικής Αντίστασης στο Επταπύργιο Θεσσαλονίκης αποκαλύφθηκαν ακόμα δύο ομαδικοί τάφοι εκτελεσμένων του εμφυλίου, μετρώντας τους τέσσερεις έως σήμερα στο σημείο, αποκαλύπτοντας τα λείψανα 33 εκτελεσμένων. Η υγρή φυλακή όπως ονομάστηκε, το Γεντί Κουλέ αποτέλεσε μαρτυρικό τόπο για χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους –κυρίως κομμουνιστές- ήδη από τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας έως και τη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Οι πρώτες εκτελέσεις ξεκίνησαν σύμφωνα με τα ντοκουμέντα στον περίγυρο της φυλακής με την εισβολή των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής το 1941, ενώ οι πρώτες εκτελέσεις από το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης έγιναν στις 16 Ιούλη του 1946, καταδικάζοντας σε θάνατο τους παλιούς ΕΛΑΣίτες Γιώργη Καλέμη και ο Θεοχάρη Σαπρανίδη.
Το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης αποτέλεσε στη Βόρεια Ελλάδα ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της βιομηχανίας εξόντωσης του κομμουνιστικού κινήματος από πλευράς του αστικού κράτους του εμφυλίου και της μετεμφυλιακής περιόδου, στέλνοντας σε έκτακτη δίκη πάνω από δέκα χιλιάδες, για τη «διάδοση αντεθνικών ιδεών», ενώ πάνω από 400 εκτελέσεις στο Επταπύργιο έχουν γίνει γνωστές στη δημοσιότητα, μεταξύ των οποίων στελέχη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, συνδικαλιστές εργάτες και αγρότες, ακόμα και ανήλικοι μαθητές. Μέχρι σήμερα ήταν άγνωστο που θάφτηκαν εκατοντάδες εκτελεσμενοι πολιτικοί κρατούμενοι, ενώ μόνο από μαρτυρίες επιζώντων του κολαστηρίου του γεντί κουλέ ηταν γνωστό ότι τάφηκαν σε ομαδικούς τάφους στον περίγυρο του Επταπύργιου.
Η απόπειρα του κράτους να αποκρύψει το χαρακτήρα του μαρτυρικού σημείου είναι γνωστή ήδη από τα χρόνια της κυβέρνησης Σιμητη, με την ανάδειξη μόνο του βυζαντινού χαρακτήρα του μνημείου, σε μια προσπάθεια παραχάραξης της συλλογικής μνήμης του λαού.
Το Επταπύργιο είναι η μαρτυρία της θυσίας του ελληνικού λαού και δεν περνά στη λήθη. Οι ανασκαφές οφείλουν να συνεχίσουν μέχρι να αποκαλυφθούν όλα τα ταφικά μνημεία. Να επιστραφούν τα λείψανα των αγνοουμένων στους συγγενείς τους.
Ο λαός τιμά τους νεκρούς του.
Αριστερή Συσπείρωση
Χαιρετίζουμε τις τεράστιες ιστορικές απεργιακές συγκεντρώσεις της 28/02/25 στη χώρα και στο εξωτερικό. Ο λαός απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν θα είναι παρατηρητής, αλλά αποτελεί την κινητήριο δύναμη των εξελίξεων. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι αχτίδα φωτός απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βρισκόμαστε.
Το μήνυμα του λαού είναι ξεκάθαρο και συγκεκριμένο. Είναι μήνυμα τρόμου προς την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία. Όλες οι προσπάθειές τους να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανατολίσουν τον λαό έπεσαν παταγωδώς στο κενό. Η απεργία είναι άκρως επιτυχημένη, η τρομοκρατία δεν πέρασε οι γνωστοί μηχανισμοί του Υπουργείο Προ.Πο. και του Χρυσοχοΐδη δεν μπόρεσαν να σπάσουν την αποφασιστικότητα του λαού.
Έχουν συμπληρωθεί 2 χρόνια από την ημέρα που ακούστηκε το «Πάμε και όπου βγει...». Μια φράση όπου δεν υπάρχει καταλληλότερη για να περιγράψει την κατάσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, της «αξιοκρατίας», των «θεσμών», «της Ελλάδα 2.0», όπως κυνικά μας περιγράφει, καθημερινά, το πολιτικό σύστημα και οι κύριοι συντελεστές του. Το αποτέλεσμα 57 συνάνθρωποι μας νεκροί και κάποιοι ακόμα αγνοούνται.
Στις 26 Γενάρη κατεβαίνουμε στον δρόμο σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Δύο χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη η προσπάθεια να συγκαλύψουν τους 57 νεκρούς φοιτητές και εργαζόμενους πρέπει να πέσει στο κενό. Οι μαζικές διαδηλώσεις που γεννήθηκαν με τις απεργίες και την καθολική συμμετοχή Φοιτητικών Συλλόγων, Σωματείων και μαθητών θύμισαν στην κυβέρνηση ότι κανένα κρατικό έγκλημα δεν μπορεί να κρυφτεί.
H Αριστερή Συσπείρωση καταγγέλλει την βίαιη τραμπουκική επίθεση που δέχτηκε ο πρόεδρος του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών, Σταύρος Τουμανίδης την ώρα που επέστρεφε από την εργασία του στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος.
Είναι ολοφάνερο πως ενοχλεί η οργανωμένη πάλη των σωματείων απέναντι στην επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα των εργατών.
Η Τρομοκρατία δεν θα περάσει!
Όσοι πιστεύουν ότι με αυτές τις μεθόδους θα σταματήσει ο αγώνας για τα δικαιώματα ενάντια στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, ο αγώνας για συλλογικές συμβάσεις , για αυξήσεις στους μισθούς, ο αγώνας για δουλειά με ασφάλεια, είναι γελασμένοι.
Τα συνδικάτα και όσοι παλεύουν καθημερινά για τα δικαιώματα των εργατών δεν τρομοκρατούνται.