του Κώστα Παπαδάκη 

Και ξαφνικά παρήχθη η είδηση της ημέρας. «Εκπρόσωπος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., επικεφαλής των εξεγερμένων στην πλατεία Αγίου Ιωάννου της Αγίας Παρασκευής». Έτσι γράφουν τα μισά Μέσα. Τα άλλα μισά γράφουν «Η εκπρόσωπος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. κρύβεται πίσω από τις κινητοποιήσεις».

Η κίτρινη προπαγάνδα δεν έχει ακόμα αποκτήσει ενιαία γραμμή αν τελικά η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και το κατονομαζόμενο πρόσωπο ηγείται ή κρύβεται πίσω από τις κινητοποιήσεις των εξεγερμένων. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο.

Καμία συκοφάντηση και στοχοποίηση της Συντρόφισσας  Μ. Αλεφαντή 

Χτες το βράδυ της Τετάρτης 6/5/20 η Κυβέρνηση και η Πολιτική Προστασία ανακοίνωσαν την επ’ αόριστον απομόνωση και αποκλεισμό της πρόσβασης προς την πλατεία Αγίου Ιωάννη (πάνω πλατεία Αγίας Παρασκευής) από τις 9μμ ως τις 6πμ για όλους τους κατοίκους της περιοχής.

Εργαζόμενοι, εργαζόμενες, νέοι, άνεργοι,

Αγώνες δεκαετιών, απεργίες, διαδηλώσεις και νεκροί εργάτες για τα δίκαια της εργατικής τάξης αναζητούν ακόμα την δικαίωση τους στο Σήμερα. Αγώνες για τα δικαιώματα στην εργασία, το 8ωρο, τους αξιοπρεπείς μισθούς, τη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό και τον ελεύθερο χρόνο, για την εργατική χειραφέτηση και την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας των εργατών, είναι η έμπρακτη συνέχεια των αγώνων που τιμούμε.

Η παγκόσμια οικονομία χωρίς να έχει συνέλθει από την κρίση του 2008-09 κλυδωνίζεται πολύ έντονα από τις επιπτώσεις μια θανατηφόρας και έντονα μεταδοτικής ασθένειας. Ο ιός έχει εξαπλωθεί πλέον σε όλες σχεδόν τις χώρες, με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να αποτελούν επίκεντρο της πανδημίας με χιλιάδες θύματα σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ. Τα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την γύμνια μπροστά σε μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση, αγωνιώντας για την πτώση της κερδοφορίας τους και χωρίς καμιά αυτοκριτική για την έλλειψη ισχυρού δημόσιου συστήματος υγείας. Έχουν τελειώσει τα μεγάλα λόγια για τα φοβερά Ιδιωτικά Συστήματα Υγείας της Ιταλίας της Αγγλίας και των ΗΠΑ. Αποδεικνύεται με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι μόνο ένα δημόσιο και άρτια στελεχωμένο σύστημα υγείας μπορεί να προσφέρει τις απαιτούμενες υγειονομικές υπηρεσίες πρόληψης και νοσηλείας και να διασφαλίσει τη δημόσια υγεία για όλο το λαό ανεξάρτητου εισοδήματος, καταγωγής, ταξικής προέλευσης.