Χαιρετίζουμε τις τεράστιες ιστορικές απεργιακές συγκεντρώσεις της 28/02/25 στη χώρα και στο εξωτερικό. Ο λαός απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν θα είναι παρατηρητής, αλλά αποτελεί την κινητήριο δύναμη των εξελίξεων. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις είναι αχτίδα φωτός απέναντι στη ζοφερή πραγματικότητα που βρισκόμαστε.
Το μήνυμα του λαού είναι ξεκάθαρο και συγκεκριμένο. Είναι μήνυμα τρόμου προς την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία. Όλες οι προσπάθειές τους να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανατολίσουν τον λαό έπεσαν παταγωδώς στο κενό. Η απεργία είναι άκρως επιτυχημένη, η τρομοκρατία δεν πέρασε οι γνωστοί μηχανισμοί του Υπουργείο Προ.Πο. και του Χρυσοχοΐδη δεν μπόρεσαν να σπάσουν την αποφασιστικότητα του λαού.

Έχουν συμπληρωθεί 2 χρόνια από την ημέρα που ακούστηκε το «Πάμε και όπου βγει...». Μια φράση όπου δεν υπάρχει καταλληλότερη για να περιγράψει την κατάσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους, της «αξιοκρατίας», των «θεσμών», «της Ελλάδα 2.0», όπως κυνικά μας περιγράφει, καθημερινά, το πολιτικό σύστημα και οι κύριοι συντελεστές του. Το αποτέλεσμα 57 συνάνθρωποι μας νεκροί και κάποιοι ακόμα αγνοούνται.

Στις 26 Γενάρη κατεβαίνουμε στον δρόμο σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Δύο χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη η προσπάθεια να συγκαλύψουν τους 57 νεκρούς φοιτητές και εργαζόμενους πρέπει να πέσει στο κενό. Οι μαζικές διαδηλώσεις που γεννήθηκαν με τις απεργίες και την καθολική συμμετοχή Φοιτητικών Συλλόγων, Σωματείων και μαθητών θύμισαν στην κυβέρνηση ότι κανένα κρατικό έγκλημα δεν μπορεί να κρυφτεί.

H Αριστερή Συσπείρωση καταγγέλλει την βίαιη τραμπουκική επίθεση που δέχτηκε ο πρόεδρος του Σωματείου Ναυπηγοξυλουργών, Σταύρος Τουμανίδης την ώρα που επέστρεφε από την εργασία του στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος.
Είναι ολοφάνερο πως ενοχλεί η οργανωμένη πάλη των σωματείων απέναντι στην επίθεση που δέχονται τα δικαιώματα των εργατών.

Η Τρομοκρατία δεν θα περάσει!

Όσοι πιστεύουν ότι με αυτές τις μεθόδους θα σταματήσει ο αγώνας για τα δικαιώματα ενάντια στην εκμετάλλευση των εργαζομένων, ο αγώνας για συλλογικές συμβάσεις , για αυξήσεις στους μισθούς, ο αγώνας για δουλειά με ασφάλεια, είναι γελασμένοι.
Τα συνδικάτα και όσοι παλεύουν καθημερινά για τα δικαιώματα των εργατών δεν τρομοκρατούνται.