Η φλόγα της εξέγερσης είναι ζωντανή
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως κορυφαία στιγμή και εκδήλωση της ταξικής πάλης στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, εξακολουθεί και σήμερα να συγκινεί, να εμπνέει και να αφυπνίζει. Παραπέμπει σε μια λαϊκή εξέγερση, όπου για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του ’40, ο λαϊκός παράγοντας εισβάλλει με δυναμικό τρόπο στο προσκήνιο, σφραγίζοντας τις πολιτικές εξελίξεις, ανεξάρτητα και ενάντια στους σχεδιασμούς του συνασπισμού εξουσίας.
Το αίτημα για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία», όπως αυτό μεταφράζεται στις μέρες μας, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Όχι μόνο γιατί αποτελεί την κύρια συνθηματολογία των τελευταίων κινητοποιήσεων αλλά κυρίως γιατί σήμερα αυτή η αιτηματολογία αποτυπώνει τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.
Η παλλαϊκή κινητοποίηση στις 6-7/11, με τη 48ώρη πανεργατική απεργία, είναι το σημείο που έδειξε ότι οι εργαζόμενοι και ο λαός έχουν τη δύναμη να τους ανατρέψουν, να καταργήσουν μνημόνια, να οδηγήσουν σε κατάρρευση την τρικομματική συμμορία του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού διαδήλωσαν σε όλη την Ελλάδα ενάντια στην λαίλαπα του μνημονίου.
Σωματεία, εργαζόμενοι, άνεργοι και νεολαία αντέξαμε στην επίθεση των ΜΑΤ και περιφρουρήσαμε το δικαίωμα μας να διαδηλώνουμε και να διεκδικούμε καλύτερους όρους για τις ζωές μας.
Μας φοβούνται, ούτε η ίδια η συγκυβέρνηση των αθλίων δε τόλμησε να ψηφίσει σύσσωμη τα μέτρα. Φυσικά ό φόβος φυλάει τα έρμα, και είναι ο λόγος που η ΔΗΜ.ΑΡ. ψήφισε τα μέτρα με «παρών» καλύπτοντας τη πολιτική ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου και περιμένει να δώσει τα διαπιστευτήριά της τη Κυριακή με τη ψήφιση του προϋπολογισμού. Η Χ.Α. αποκαλύπτεται πια, ως ο νταβατζής και μπράβος του συστήματος και εκπρόσωπος των πιο μαύρων συμφερόντων, αφού δε ψήφισε τα μέτρα γιατί «ενώ είχαν και θετικά σημεία κατατέθηκαν σε ένα άρθρο».
Είναι καταδικασμένοι να πέσουν, ήδη η κυβέρνηση ακροβατεί με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ενώ γνωρίζει την πλήρη κοινωνική απαξίωση. Αν κάτι έδειξαν οι τελευταίες 2 μέρες, είναι πως ο λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και αν προχωρήσει σε κλιμάκωση του αγώνα του, ακόμα πιο δυναμικά, μόνο να κερδίσει θα έχει.
Καλούμε όλο το λαό σε συνέχεια των κινητοποιήσεων και των απεργιών μέχρι να μην περάσουν τα μέτρα και να πέσει η κυβέρνηση.Kαμία ανακωχή με τις δυνάμεις του μνημονίου και τους συμμάχους τους.
Συνεχίζουμε τη Κυριακή 11/11, δίνοντας μαζικό παρόν στη συγκέντρωση ενάντια στον προϋπολογισμό της φτώχιας και της εξαθλίωσης, συνεχίζουμε με νέες απεργίες και τον 3ημερο εορτασμό της εξέγερσης Πολυτεχνείου.
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!!
Αθήνα, 8 Νοέμβρη 2012
ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕ ΦΥΓΟΥΝ
όλοι στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων
ενιαίο μέτωπο ρήξης και ανατροπής της πολιτικής τους
Παρέμβαση του σ. Σπ. Κοντομάρη το Σάββατο 27/10, στην συζήτηση με θέμα:
"Ελλάδα και Ευρώπη: Από την πανεργατική αντίσταση στην ανατροπή! Για ένα εργατικό κίνημα στα χέρια των εργαζομένων"
Παρέμβαση του σ. Δ. Μπλάνα την Κυριακή 28/10, στην συζήτηση με θέμα:
"Η Αριστερά, το κίνημα, η προοπτική . "Φιλολαϊκός" καπιταλισμός ή αντικαπιταλιστική ανατροπή;"
Η συγκυρία που διανύουμε χαρακτηρίζεται έντονα από την εμβάθυνση της συνολικής επίθεσης, όπως αυτή εκφράζεται από την συγκυβέρνηση που προέκυψε από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, απέναντι σε πλατιά λαϊκά στρώματα. Στο σήμερα, ο αστικός συνασπισμός εξουσίας επιχειρεί την πλήρη μεταβολή του συσχετισμού δύναμης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, με τον συνολικό μετασχηματισμό του καθεστώτος συσσώρευσης στην Ελλάδα, μέσω της αναίρεσης όλων των συμβιβασμών της περιόδου της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού, και με την συνεχή μείωση του κόστους ζωντανής εργασίας, με την εντεινόμενη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και με την περαιτέρω αποδιάρθρωση πολιτικών και συνδικαλιστικών πρακτικών (υπό την πίεση της ανεργίας και τον φόβο απόλυσης, του εργοδοτικού δεσποτισμού και του μειωμένου κόστους εργασίας).
Αναδιάρθρωση και νόμος 4009/4076
Σήμερα όπου οξύνεται η ένταση της επίθεσης στο επίπεδο της εργασίας, εντείνεται παράλληλα η επίθεση και στο χώρο της εκπαίδευσης. Η στοχοποίηση του δημοσίου πανεπιστημίου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μεμονωμένη και αυτούσια πολιτική κίνηση, καθώς εντάσσεται σε ένα πιο ευρύ πλαίσιο. Ο συγκεκριμένος νόμος για την λειτουργία και τη δομή του δημοσίου πανεπιστημίου, από την μία συμπληρώνει και δίνει μία συνέχεια σε νόμους και πολιτικές κατευθύνσεις του παρελθόντος (Ε.Π.Π., νόμος για την αξιολόγηση κλπ) και παράλληλα αποτελεί την εξειδίκευση και την ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών κατευθύνσεων (Μπολόνια) στον εκπαιδευτικό μηχανισμό. Πιο συγκεκριμένα, έρχεται σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης να εγχαράξει αυτά τα χαρακτηριστικά στον μελλοντικό απόφοιτο-εργαζόμενο, ώστε να ανταποκρίνεται και να ενσωματώνει τη νέα εργασιακή πραγματικότητα. Έρχεται να διαμορφώσει έναν εργαζόμενο πλήρως πειθαρχημένο, άμεσα εκμεταλλεύσιμο και αναλώσιμο, επαγγελματικά και εργασιακά ακατοχύρωτο, που θα εμπεδώνει τις ευρύτερες εργασιακές μεταρρυθμίσεις και χωρίς αντιστάσεις θα ενσωματώνει το κάθε μνημόνιο, την εργοδοτική τρομοκρατία και το κάθε σχέδιο πρώτης απασχόλησης για την νεολαία των 560 ευρώ, σε περίπτωση που μπορεί να βρεί δουλειά.