Είτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κ' έξω
(έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλωσύνη)
που αράδειασε πα στο σοβά, πιστάγκωνα δεμένους
και θέρισε με μπαταριές οχτρός ελληνομάχος,
όχι έναν, όχι δυο και τρεις, διακόσια παλληκάρια.
...
Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!
Απ' τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι,
θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κ' η λεφτεριά του ανθρώπου.
Κ' είναι χιλιάδες στην Ελλάδα όμοιοι Πανάγιοι Τάφοι.
Κ. Βάρναλης
(από την Πρωτομαγιά του 1944) 

Ήτανε 1η του Μάη του 1944, όταν 200 Έλληνες κομμουνιστές, που αγωνίστηκαν για την λευτεριά της πατρίδας, έπεσαν ηρωικά από τα πυρά των δήμιων της Βέρμαχτ. Η ημερομηνία δεν επιλέχθηκε τυχαία από του Γερμανούς. Η 1η Μάη αποτελεί διαχρονικά ημερομηνία ορόσημο για το εργατικό-λαϊκό κίνημα και φόβητρο για τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές τάξεις ανά τον κόσμο. Είναι η μέρα που πριν 139 χρόνια, το Μάη του 1886, η εργατική τάξη στο Σικάγο, όρθωσε ανάστημα και με το αίμα της καθιέρωσε τα εργασιακά δικαιώματα και την 8ωρη εργασία. Η εξέγερση του Σικάγο άλλαξε την σύγχρονη ιστορία, έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξη του παγκοσμίου κομμουνιστικού κινήματος, έκανε πράξη την διδασκαλία του Μαρξ και του Ένγκελς, σχετικά με τις έννοιες της μισθωτής εργασίας, της υπεραξίας και της εκμετάλλευσης, σε καιρούς που το να πεθαίνουν οι εργάτες στη δουλειά ήταν κάτι φυσικό έως αυτονόητο για τις αστικές τάξεις της εποχής.

Διαχρονικά η 1η Μάη, αποτέλεσε και αποτελεί μέρα που συμπυκνώνονται οι εργατικοί αγώνες δύο σχεδόν αιώνων, μέρα διεκδίκησης και οργάνωσης του αγώνα των εργαζόμενων και των λαϊκών τάξεων και ημέρα μνήμης για όλους τους νεκρούς που έχυσαν το αίμα τους στην υπόθεση της οικοδόμησης μιας καλύτερης κοινωνίας, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Από το Σικάγο του 1886, στην Πρωτομαγιά της Αθήνας του 1924, την Πρωτομαγιά των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης του 1936 και των 200 Κομμουνιστών της Καισαριανής του 1944 αλλά και την 1η Μάη του 1961 με την ανακήρυξη της Κούβας σε σοσιαλιστικό κράτος, το κόκκινο νήμα συνδέει 139 χρόνια ιστορίας, αγώνων και διεκδικήσεων της εργατικής τάξης. Για αυτό το λόγο το αντίπαλο στρατόπεδο «λυσσάει» να αλλοιώσει το μήνυμα της εργατικής Πρωτομαγιάς και να την μετατρέψει απλά σε μια μέρα της άνοιξης. Δεν είναι τυχαίο ότι σε μια περίοδο όπου η τεχνολογική πρόοδος είναι τόσο μεγάλη, και οι παραγωγικές δυνατότητες τεράστιες, ο πλούτος του κόσμου είναι συσσωρευμένος σε μια «χούφτα» ανθρώπους και κράτη, οι οποίοι ορίζουν το παγκόσμιο σκηνικό. Αυτό είναι το καπιταλιστικό σύστημα στην ολότητα του, φτιαγμένο για να ζουν οι λίγοι σε βάρος των πολλών, φτιαγμένο με βασική αρχή την κερδοφορία του κεφαλαίου. Μπροστά σε αυτή την αξία δεν υπολογίζει κανέναν και τίποτα, είτε πρόκειται για τους λαούς που «ποδοπατούνται» από τις μπότες των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων, είτε πρόκειται για τους εργαζόμενους, το φυσικό περιβάλλον κ.ο.κ.

Θέλουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία έρμαια στις «ορέξεις» των καπιταλιστών!

Σήμερα κεφάλαιο και εργοδοσία από κοινού με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που τους έκαναν πλάτες, επιχειρούν να γυρίσουν το χρόνο πίσω αναιρώντας το βασικό πυρήνα των κατακτήσεων του εργατικού κινήματος. Το νέο νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί από την κυβέρνηση αποτελεί συνέχεια του νόμου Χατζηδάκη από το 2021 και αποσκοπεί ουσιαστικά την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου εργασίας, πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες των εργοδοτών και των επιχειρηματικών ομίλων. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται με σκοπό να αποτελέσει την «ταφόπλακα» των εργατικών διεκδικήσεων και των λαϊκών κεκτημένων αιώνων με στόχο την πλήρη διάλυση κάθε εννοίας ωραρίου εργασίας πόσο δε του 8ωρού. Είναι μεγίστης σημασίας για το κεφαλαίο η πλήρης απορρύθμιση της αγοράς εργασίας ενώ από την άλλη έχει την ευκαιρία να τελειώνει μια και καλή με τις εργατικές διεκδικήσεις, ιδιαιτέρα αυτή τη περίοδο που το παγκόσμιο σκηνικό αναδιαμορφώνεται δυναμικά.
Η μετατροπή της επιχείρησης ώστε να αποτελεί το κέντρο της ζωής του εργαζόμενου ορίζει μια «δυστοπία» βγαλμένη από τα πιο ακραία σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Οι νέοι εργαζόμενοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν μπορούν να δουν καμία μελλοντική προοπτική στην εργασία τους, βλέποντας τους χώρους εργασίας να έχουν γίνει τα δικά μας «Τέμπη» από τα συνεχή εργατικά ατυχήματα και τους νεκρούς εργάτες, την ακρίβεια να καλπάζει και τον πληθωρισμό να εξανεμίζει την όποια αύξηση των μισθών, το δικαίωμα στην κατοικία διαλύεται και η κυβέρνηση και η αστική τάξη εντείνουν την επίθεση στο λαό και τη νεολαία. Διαλύεται έτσι κάθε μορφή κοινωνικοποίησης των εργαζομένων, με μόνο στόχο να εναλλάσσεται ένας φαύλος κύκλος στη ζωή μας, της μορφής Δουλειά-Ύπνος-Δουλειά, διαλύοντας κάθε ίχνος ελεύθερου χρόνου όπου μπορούμε να τον διαθέσουμε όπως εμείς επιθυμούμε ενισχύοντας έτσι τον ατομικό δρόμο, το χαφιεδισμό, την κοινωνική απομόνωση, ενώ η πλύση εγκεφάλου της νέας γενιάς για μία κοινωνία στα πρότυπα της «πολιτισμένης» Δύσης, που βασίζεται στις καπιταλιστικές σχέσεις και στον καταναλωτισμό , όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα της αστικής τάξης, ώστε οι εργαζόμενοι να μην σηκώνουν κεφάλι, να μην συλλογικοποιούνται και να μην αντιπαρατίθενται με τη διάλυση της ζωής τους. Όλα φτιαγμένα για να μην υπάρξουν νέες Πρωτομαγιές στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ωστόσο, λαός και νεολαία δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη!

Το ποτάμι που πλημμύρισε τους δρόμους της χώρας στην απεργία στις 28/02 και στην πανεργατική στις 09/04, αλλά και σε όλες τις κινητοποιήσεις του προηγούμενο χρονικού διαστήματος, δείχνει ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε βουβά και πειθήνια όσα μας ετοιμάζουν. Οι αγώνες που έχουν ανακύψει σε μια σειρά από χώρους εργασίας το προηγούμενο χρονικό διάστημα για την καλυτέρευση των όρων δουλειάς και για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με ουσιαστικές αυξήσεις και κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα αποτελούν ελπίδα και οδηγό για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Το «Success Story» της κυβέρνησης της ΝΔ, των επενδύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Το έδειξε ο ίδιος ο λαός στην μεγαλειώδη απεργία στις 28/02 για τις 57 αδικοχαμένες ψυχές των παιδιών στα Τέμπη, που θυσιάστηκαν στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του σάπιου κρατικού μηχανισμού.

1η Μάη  Απεργία!

139 χρόνια μετά την απεργία στο Σικάγο, τα κεκτημένα των εργατικών αγώνων του τότε καταστρατηγούνται στο σήμερα από τους «συγχρόνους» καπιταλιστές, ενώ η «λαίλαπα» των ιμπεριαλιστικών πολέμων για την «μοιρασιά» του κόσμου, φουντώνει και απειλεί τους λαούς και την εργατική τάξη. Για αυτό το λόγο, αποτελεί χρέος μας να πιάσουμε το νήμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς και ο λαός και η νεολαία να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο ενάντια στην διάλυση της προοπτικής τους και το τσάκισμα των κεκτημένων αιώνων. Δίνουμε τη μάχη μαζί με τις ταξικές δυνάμεις, οργανωνόμαστε, διεκδικούμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο νεολαίας, την καλυτέρευση των όρων δουλειάς, τις πραγματικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων και την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, την μείωση του εργάσιμου χρόνου μέσα από μαζικά και πραγματικά ισχυρά σωματεία και συνδικάτα. Μακριά από τις «σειρήνες» των κυβερνητικών εναλλαγών και της φιλολαϊκής διαχείρισης, από τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που ξεπουλάνε τον αγώνα και βαδίζουν μαζί με την κυβέρνηση και τους εργοδότες, αποπροσανατολίζοντας το λαό. Είναι καθήκον μας να ενώσουμε κάθε μικρή φωνή αντίστασης που ανακύπτει στη νεολαία, σε κάθε εργασιακό χώρο, στην αγροτιά και στην εργατιά, να γίνουν αυτές οι φωνές κτήμα του εργατικού-λαϊκού κινήματος, βαδίζοντας στο δρόμο για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που ζούμε. Για τις δικές μας Κόκκινες Πρωτομαγιές, αυτές που θα δώσουν την ώθηση στις δυνάμεις της εργασίας να αλλάξουν τον κόσμο, που θα μας οδηγήσουν στην σοσιαλιστική οικοδόμηση, σε ένα κόσμο φτιαγμένο «στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».

Συγκεντρώσεις 

Αθήνα 10.30 Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη 10.30 Άγαλμα Βενιζέλου