Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τσακίζεται στα βράχια των ψεύτικων προσδοκιών που έσπειρε. Η υπεσχημένη έξοδος από τα Μνημόνια και η χαλάρωση των δημοσιονομικών μέτρων, αποδεικνύεται πώς ούτε κατά διάνοια δεν ανήκει στα σχέδια της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η κατά φαντασία έξοδος από τα Μνημονία, μετατρέπεται σε νέα σκληρή επίθεση απέναντι σε ότι έχει απομείνει στα δικαιώματα και τη ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να διασωθεί από το ναυάγιο της «διαπραγμάτευσης», αναζητώντας πολιτική διέξοδο και κοινωνικό έρεισμα στην επίδειξη ακροδεξιού τσαμπουκά. Επιστρατεύει κάθε απόθεμα δημαγωγίας, μικροαστισμού και μισαλλοδοξίας για να αντιμετωπίσει την λαϊκή κατακραυγή.

Η 41η επέτειος από την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 βρίσκει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας να βιώνουν μια ακόμα σκληρότερη επίθεση στα δικαιώματα και το βιωτικό τους επίπεδο από αυτήν που είχε προηγηθεί της εξέγερσης τότε. Η επίθεση είναι μακρά, άγρια και η έξοδος από το μνημόνιο και η “κυβέρνηση σωτηρίας” με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει αρκετά με την απόπειρα “κοινοβουλευτικοποίησης” της χούντας που τίναξε στον αέρα η εξέγερση. Μια εξέγερση που στο σήμερα όμως θα πρέπει να ξεπερνάει τα αστικοδημοκρατικά πλαίσια τα οποία της επιβλήθηκαν τότε, να αποτελεί αποτέλεσμα και συνάμα προχώρημα της αναγκαίας διαδικασίας ταξικής ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης και να καταλήγει με αυτόν τον τρόπο σε κάτι περισσότερο και βαθύτερο από μια εξέγερση.

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την πολιτική δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από το θρασύδειλο μακρύ χέρι του κράτους και του άθλιου αστικού πολιτικού συστήματος, τη ναζιστική συμμορία Χρυσή Αυγή. Το ξέσπασμα λαϊκής οργής που ακολούθησε τη δολοφονία, έκρυψε προσωρινά τους φασίστες και τη συμμορία τους από τις γειτονιές, ανάγκασε τη συγκυβέρνηση σε αναδίπλωση - έστω και πρόσκαιρα - το κράτος σε μια απρόθυμη αποκάλυψη της δράσης της Χρυσής Αυγής και τη συμπίεση της τελευταίας από το κεντρικό κράτος που σήμερα προσπαθεί να ανατάξει.

Δεν περιμέναμε όμως τους υπουργούς και τα κρατικά φερέφωνα της αστικής πολιτικής να μάθουμε για τα φασιστικά φαινόμενα. Γνωρίζουμε καλά ότι η ταξική επιθεση και πάλη, ιδιαίτερα στις μέρες μας, είναι σκληρή! Γνωρίζουμε καλά ότι ο φασισμός δεν είναι μια τρομοκρατική απειλή γενικά και αόριστα αλλά αποτέλεσμα ενός καλού και οργανωμένου σχεδίου επιβολής της πολιτικής του κεφαλαίου σε καιρούς κρίσης που προετοιμάζεται χρόνια. Η είσοδος της ΧΑ στην «επίσημη» πολιτική μόνο τυχαία δεν είναι, αφού οργανώθηκε και ενισχύθηκε από κέντρα εντός του κρατικού μηχανισμού, κάτι που επιβεβαιώνεται από πλήθος γεγονότων, όπως η συνεργασία Χρυσαυγιτών και ΜΑΤ σε μια σειρά διαδηλώσεων, η εκπαίδευση των ταγμάτων εφόδου της νεοναζιστικής συμμορίας από στελέχη του ελληνικού στρατού, η είσοδός και ανάπτυξη τους στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, η σύνδεσή τους με κυκλώματα μαφιόζικου χαρακτήρα, η χρηματοδότηση τους από γνωστούς Κεφαλαιοκράτες - γκάνγκστερ, η πολύχρονη σχέση του αρχηγού τους Μιχαλολιάκου με την Ε.Υ.Π., η συνεργασία τους με το γραμματέα της κυβέρνησης Μπαλτάκο, η αναδείξη μελών τους στο στρατό και τους απόστρατους, ειδικά στις Ειδικές Δυνάμεις, τη Σχολή Ευελπίδων και σε συγκεκριμένες οργανώσεις αποστράτων, η υποστήριξη της από θύλακές της στο δικαστικό σύστημα και στην Εκκλησία.