ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ, ΣΤΙΣ 9/7 ΣΤΙΣ 7.00 μμ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Η διαδικασία της σταδιακής ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καθώς και η επιστράτευση των απεργών εργαζομένων της, που εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες, επιβεβαιώνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη σαφή προσήλωση της κυβέρνησης στην εφαρμογή των επιταγών των μνημονίων και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, χωρίς να διστάζουν να καταστρατηγήσουν για ακόμη μία φορά, με δικαστικές αποφάσεις «κατά παραγγελία», το δικαίωμα στην απεργία. Άλλωστε, η προσπάθεια ξεπεράσματος της κρίσης εις όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου κι εις βάρος του κόσμου της εργασίας αυτό επιτάσσουν. Και οι ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων φορέων κι οργανισμών και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες είναι στρατηγικός στόχος στην παραπάνω κατεύθυνση, για την εύρεση νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο με την παράλληλη συντριβή της εργατικής δύναμης. Γι’ αυτό κι η λίστα του ΤΑΙΠΕΔ, εκτός από τη ΔΕΗ, έχει γεμίσει με λιμάνια, περιφερειακά αεροδρόμια, τον ΟΣΕ, τα ΕΛΤΑ, παραλίες κ.ά.. Για την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, κάθε κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα (το δήλωσε άλλωστε δια στόματος Ταμήλου), που προσφέρεται στο βωμό της ανάτασης της κερδοφορίας των ιδιωτών και της περαιτέρω συμπίεσης των εργαζομένων.
Αυτή την Κυβέρνηση πρέπει να τη ρίξουμε,
οι απολυμένοι, οι διαθέσιμοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι απλήρωτοι, οι εσαεί άνεργοι, εμείς που στερούμαστε το δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία, στην αξιοπρέπεια, εμείς πρέπει να τη ρίξουμε.
Όχι να πέσει, να τη ρίξουμε.
Η σύνοδος του Ecofin την 1η Απρίλη στην Αθήνα πρέπει να μετατραπεί σε μεγάλη λαϊκή μάχη απέναντι στην φασιστική Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, που απαγορεύουν τη Διαδήλωση, που οδηγούν χιλιάδες στην αυτοκτονία, που δολοφονούν μετανάστες, που κλέβουν τον ιδρώτα τον εργαζομένων και τον χαρίζουν στους βιομήχανους, τους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αυριανή μέρα πρέπει να αποτελέσει σταθμό στη μάχη του λαού και της κοινωνίας ενάντια στα δεσμά της ΕΕ, του ευρώ, των μνημονίων. Από την Αθήνα, έδρα της ελληνικής προεδρίας, πρέπει να στείλουμε μήνυμα ανατροπής των πολιτικών της ΕΕ σε όλη την Ευρώπη, μήνυμα ότι οι πολιτικές που εδώ και χρόνια καταληστεύουν την Εργασία, και χτυπούν τα δικαιώματά Της, δεν γίνονται πλέον ανεκτές.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ & ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΜΑΖΙ
ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ!
Το βάθεμα της οικονομικής κρίσης και το συνακόλουθο βάθεμα της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στα κατώτερα και μεσαία κοινωνικά στρώματα, η ακροδεξιά στροφή της κυβέρνησης Σαμαρά και η ρατσιστική της ρητορεία (παρά τις δήθεν «αντιφασιστικές» κορώνες ενάντια στη Χρυσή Αυγή), σε συνδυασμό με την κατάρρευση της κοινωνικής εκπροσώπησης των μεγάλων αστικών κομμάτων έχουν ευνοήσει την ανάδυση των φασιστικών μορφωμάτων στην επιφάνεια. Θα πρέπει όμως να είναι σαφές, ότι η Χρυσή Αυγή και οι πρακτικές της δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση λύση και διέξοδο για το λαό και την εργατική τάξη. Αντίθετα, κι αυτή με τη σειρά της αποτελεί κομμάτι του προβλήματος, κομμάτι του ίδιου συστήματος εξουσίας κι άξιος υποστηρικτής της κυβερνητικής αστικής πολιτικής στην προσπάθεια εφαρμογής της, αφού με τη δράση της διχάζει του εργαζόμενους και το λαό στη χώρα μας και τον αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά επίδικα, από την πάλη για την ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής εις όφελος της πλατιάς κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο φασισμός είναι η πιο ακραία επιλογή από πλευράς αστικής τάξης που απειλεί τις κοινωνίες με επιστροφή στην βαρβαρότητα!
Η Αριστερή Συσπείρωση καταγγέλλει τη δολοφονική πολιτική της Κυβέρνησης και του Λιμενικού Σώματος με θύματα 12 πρόσφυγες, 9 παιδιά - βρέφη και 3 γυναίκες, ανοικτά του Φαρμακονησίου. Η απολογητική εκδοχή του ατυχήματος δεν πείθει κανέναν.
Οι αποτρόπαιες προτροπές τους αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. προς τους υφιστάμενούς του, να "κάνουν τον βίο αβίωτο" στους μετανάστες και οι ενοχικές δηλώσεις του υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου ο οποίος ενοχλήθηκε μόνο από την δημοσιοποίηση των δολοφονιών, επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες των μεταναστών, που είδαν τις οικογένειες τους να χάνονται μπροστά στα μάτια τους, όταν οι λιμενικοί τους εξανάγκαζαν να ξαναβουτήξουν στο θάνατό τους.
Η κατεύθυνση και η πρακτική της Χ.Α. υιοθετούνται επισήμως και νομίμως από το σύστημα, τόσο από την προεδρεύουσα της ΕΕ, όσο και από το σύνολο των κυβερνήσεων της Ε.Ε. που ευθύνονται για αναρίθμητες δολοφονίες προσφύγων, ιδιαίτερα στα θαλάσσια σύνορά τους. Η πολιτική που δολοφονεί πρόσφυγες στα σύνορα, είναι η ίδια που τους έχει κάνει μετανάστες. μακριά από τα σπίτια τους.
Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, 09/02/14
Για την πολιτική μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με ένα φάσμα δυνάμεων και σημείο επαφής το αναγκαίο μεταβατικό πρόγραμμα.
Η συνέχεια της προσπάθειας μετωπικής συμπόρευσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δυνάμεων του ευρύτερου φάσματος της Αριστεράς άλλες αντικαπιταλιστικές και άλλες όχι, που έρχονται σε ρήξη με τα ρεύματα του Ευρωμονόδρομου και τις κυρίαρχες αστικές στρατηγικές επιλογές, δεν αποτελεί μονόδρομο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ούτε αυτοσκοπό. Αποτελεί όμως απαίτηση της θεμελιώδους λογικής του μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος στην κατεύθυνση της διεύρυνσης της πολιτικής του απεύθυνσης, της διεύρυνσης της κοινωνικής του δυναμικής, τον πολλαπλασιασμό της κοινωνικής του αξίας. Μία ενδεχόμενη αποτυχία της συμπόρευσης αποτυπώνει την αδυναμία απάντησης στον κατακερματισμό και στη συγκρότηση ενός διακριτού πολιτικού ανατρεπτικού μπλοκ.
Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία ενός λαού, που οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου και η νεολαία, καταφέρνουν οι μεν να ξεφύγουν από την καθημερινή μιζέρια και καταπίεση της πραγματικότητας που τους εξαναγκάζει να βιώνουν η καπιταλιστική κοινωνία και η δε νεολαία να αμφισβητήσει με δημιουργικό τρόπο τα καλούπια της κοινωνίας και της πραγματικότητας για την οποία την προορίζουν. Ο συνδυασμός των δύο αυτών δυναμικών που δημιουργούνται αφήνει ανεξίτηλο το σημάδι του όχι μόνο στο παρόν που πραγματώνεται αλλά και στο μέλλον.
Μια τέτοια στιγμή αποτελεί και η εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Μια στιγμή κορύφωσης της ταξικής πάλης στη χώρα μας που όμοιές της μπορούν μόνο να αναζητηθούν κατά τη διάρκεια του μεγαλειώδους ΕΑΜικού κινήματος και της εποποιίας του ΔΣΕ. Στίγμα τόσο έντονο που διαπερνάει ακόμα εντονότατα τη σημερινή εποχή με τους αστούς να προσπαθούν αγωνιωδώς να κλείσουν τους "ανοιχτούς λογαριασμούς" τους μαζί του σε κάθε ευκαιρία και να αποτυγχάνουν διαρκώς εδώ και 4 δεκαετίες. Στίγμα που αποτυπώνει την διαχρονικότητά του ακόμα και στα συνθήματα του τότε για «ψωμί – παιδεία – ελευθερία», που σήμερα παραμένουν εξίσου επίκαιρα.