Κανείς δεν δικαιούται να πέφτει από τα σύννεφα για το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ βρίσκεται σε ευθεία επικοινωνία και συντονισμό με το Υπουργείο Εργασίας και την Κυβέρνηση, όλο αυτό το διάστημα της δήθεν διαβούλευσης, επιχειρώντας από κοινού να βρουν μια ταχτική που να επιτρέψει το ν/σ να ψηφιστεί με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις.
Αυτό δεν γίνεται μόνο τώρα γίνεται πάντα.
Θυμίζουμε ότι και το Νοέμβριο του 18 με την μετάθεση 3 φορές της ημερομηνία της απεργίας και τον Μάιο του 2018 η ΓΣΕΕ με την «Κοινωνική Συμμαχία Εργατών–Εργοδοτών» και την «πανεθνική μέρα δράσης», αξιοποιώντας τις αντιφάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος επιχείρησε να εκτονώσει τις αντιδράσεις, να διασπάσει τις πολιτικές δυνάμεις και να πετύχει την αποσυσπείρωση των συνδικάτων σε πολλές διαφορετικές μέρες και σημεία κινητοποιήσεων.
Αυτό προσπαθεί να κάνει και τώρα, και ας μην έχουμε αυταπάτες ότι από πίσω ακολουθεί και η ΑΔΕΔΥ και το ΕΚΑ, και ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα και αν μερικές φορές διαφοροποιούνται αυτό έχει να κάνει με τη δική τους θέση στο παζάρι με το υπουργείο και τη ΓΣΕΕ και όχι επειδή τους έπεισαν οι ταξικοί συνδικαλιστές με τα επιχειρήματα τους.
Από πίσω και τα συνδικαλιστικά σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ που παίζουν ένα βρώμικο παιχνίδι, από την μια σε επίπεδο ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, ΑΔΕΔΥ υπηρετούν ανοιχτά την Κυβέρνηση και την Εργοδοσία με το παιχνίδι της αποκλιμάκωσης, από την άλλη σε επιμέρους πρωτοβάθμια σωματεία στηρίζουν με την ψήφο τους κάθε «επαναστατική» πρωτοβουλία και εκτοξεύουν λεκτικούς λεονταρισμούς κατά του ν/σ, πάντα από την σκοπιά της παλινόρθωσης μιας νέα διακυβέρνησης Τσίπρα.
Η εκ του αποτελέσματος κοινή στάση δυνάμεων με το ΣΥΡΙΖΑ όπως αποτυπώνεται από τις ψηφοφορίες σε πρωτοβάθμια Σωματεία και τα καλέσματα σε Χαυτεία, Προπύλαια, Καμάρα, την ίδια στιγμή που στα τριτοβάθμια ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί την κυβερνητική πολιτική αγκαλιά με ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, είναι μία υπόθεση που μας αφορά όλους και θα πρέπει να προβληματίσει κυρίως όσους επιλέγουν να την αξιοποιήσουν τυχοδιωκτικά, πιστεύοντας λανθασμένα ότι θα βγάλουν πολιτική υπεραξία απέναντι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Είναι μία επικίνδυνη πολιτική στάση που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από κοινού, καθώς όχι μόνο αξιοποιείται από τις παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ για να ξεπλένουν τις εγγυήσεις και τις δεσμεύσεις τους προς την αστική τάξη της Ελλάδας, αλλά στοχεύει και στη διάλυση της όποιας προσπάθειας συντονισμού και ενότητας του εργατικού κινήματος. Δεν χαιρόμαστε για τα λάθη που προκαλεί ο τυχοδιωκτισμός και αξιοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί γνωρίζουμε ότι η κίνησή του είναι διασπαστική τελικά και στρέφεται ενάντια στο εργατικό κίνημα αλλά και απέναντί μας, σήμερα και αύριο για να λερώνει ότι ακουμπάει και να αξιοποιεί τις αντιφάσεις και τον κατακερματισμό. Η απάντηση δε μπορεί παρά να είναι συλλογική και περιλαμβάνει ακόμα και όσους λανθασμένα αξιοποιούν τη στάση του για να φτιάχνουν ψευτο-πλειοψηφίες στα καμαράκια την ώρα που λασπολογούν οργανώσεις και αγωνιστές για ουρές του ΠΑΜΕ για άλλους της ΓΣΕΕ, για φιλο-εργοδοτικούς και άλλα τραγελαφικά.
Όλες οι δυνάμεις που θέλουν να συμβάλουν στη δημιουργία ενός πρωτοπόρου και ανεξάρτητου μαχητικού εργατικού κινήματος και στο μέλλον ενός δυναμικού διεκδικητικού ταξικού πόλου στην κοινωνία, θα πρέπει να αποφύγουν τη λάθος επιλογή να το κάνουν καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα στα αριστερά ή γύρω από αυτούς, στοχοποιώντας αγωνιστές και τον κόσμο της δουλειάς πριν συρθούνε πίσω από το συσχετισμό και αφού πρώτα αισθανθούν δικαιωμένοι για τις επαναστατικές κορώνες που εκτόξευσαν. Και θα πρέπει να αποφύγουν την περισσότερο λάθος επιλογή να το κάνουν σε πλήρη ρήξη με τα πρωτοβάθμια σωματεία επιχειρησιακά και κλαδικά, επιλέγοντας το άλμα στο κενό παρέα με τις δυνάμεις του τυχοδιωκτισμού. Θα βρεθούν αρκετά δεκανίκια της κυβερνητικής πολιτικής να τους χειροκροτήσουν σπρώχνοντάς τους στο κενό.
Άλλωστε η δυναμική της απεργίας δε μεγαλώνει εάν μεγαλώνουν οι κορώνες αλλά μικραίνει η συμμετοχή σε αυτήν, παρά μόνο αξιοποιείται για να δυσφημιστεί η εργατική δυναμική συνολικά.
Δεν δικαιούμαστε να κάνουμε τα ίδια λάθη του 2018.
Οι ταξικοί συνδικαλιστές των αντικαπιταλιστικών εργατικών σχημάτων και του ΠΑΜΕ καλώς κατέβασαν (όπου κατέβασαν) σε ψηφοφορία αντίθετες προτάσεις για να παραμείνει η απεργία στις 3 Ιούνη και καλώς ξεμπρόστιασαν την φιλο-κυβερνητική και φιλο-εργοδοτική τακτική των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν θα πρέπει να κάνουμε τη χάρη στην ηγεσία της ΓΣΕΕ να διασπάσει τον κόσμο που θέλει να απεργήσει.
Σε αυτό ευθύνη έχουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ οι οποίες οφείλουν να θέσουν ένα όριο στην παρελκυστική γραμμή των ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ ΣΥΡΙΖΑ που εύκολα το 10 Ιούνη μπορεί να γίνει 17, 27 ή και αργότερα με στόχο τον εξευτελισμό και την απομαζικοποίηση της απεργίας και να συμβάλλουν στην απονομιμοποίηση των εργοδοτικών παρατάξεων και την οριοθέτησή τους.
Απέναντί στην κυβέρνηση και τους κολαούζους της μια είναι η ταχτική που εξυπηρετεί το στόχο της μέγιστης δυνατής συσπείρωσης της εργατικής τάξης στην απεργία και τη διαδήλωση, μια είναι η ταχτική που προκαλεί τη μέγιστη φθορά στην Κυβέρνηση :
Η συντήρηση και αναβάθμιση του αντι-κυβερνητικού πολιτικού κλίματος με απογευματινή διαδήλωση στις 3 Ιουνίου και με επιμέρους εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, και η συμμετοχή στην απεργία της 10ης Ιουνίου, μετατρέποντάς την από παγίδα διάσπασης και αποσυσπείρωσης, σε μαζική εργατική απάντηση των συνδικάτων ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της Κυβέρνησης που καταργεί το 8ωρο τις συλλογικές συμβάσεις και τη συνδικαλιστική δράση.
Αριστερή Συσπείρωση
2/6/2021