του Γ. Μαυρομάτη, δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ στις 12/3/16

Η ολοκλήρωση της 3ης Συνδιάσκεψης αφήνει ένα καθαρά αισιόδοξο και θετικό μήνυμα για τον κόσμο του κινήματος, για την Αριστερά και υπό προϋποθέσεις για την ίδια την Ανταρσύα.

Η συζήτηση διαπεράστηκε από το σύνολο των διαφωνιών που έχουν αναδειχθεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των διαφορετικών τακτικών των δυνάμεών της. Διαφορετικές τακτικές που το προηγούμενο διάστημα αποτυπώθηκαν στην έλλειψη ενότητας στην δράση.

του Σπ. Κοντομάρη

Η 3^η Συνδιάσκεψή σηματοδοτεί για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ το τέλος μια περιόδου με συσσωρευμένη αρνητική αλλά και εξαιρετικά χρήσιμη πολιτική εμπειρία, τόσο για την ίδια, όσο και για το Κίνημα. Αν θέλουμε η ανανέωση της πολιτικής μας συμφωνίας να καταστεί προωθητική, αυτή η εμπειρία πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου, να μας βοηθήσει να καταλήξουμε στα κρίσιμα ζητήματα με τρόπο πολιτικά καθαρό και δημοκρατικά αδιαμφισβήτητο.

3η Συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Σάββατο - Κυριακή 5 - 6 Μάρτη

Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας

Α) Για τη Διεθνή συγκυρία

Η διεθνής συγκυρία καθορίζεται από δύο κυρίαρχα στοιχεία:

1. Την παρατεταμένη αδυναμία επιβολής ενός συγκεκριμένου σχεδίου εξόδου από την καπιταλιστική κρίση, που θα ανοίγει τους οικονομικούς κύκλους (ανάπτυξης - ύφεσης) και θα εγγυάται την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή και κερδοφορία του κεφαλαίου. Τα βασικά αίτια της κρίσης παραμένουν ανεπίλυτα, σχετίζονται με το μοντέλο συσσώρευσης, την αναπαραγωγή του κεφαλαίου, την παραγωγικότητα και την οργάνωση της παραγωγής, τη φούσκα του χρηματοπιστωτικού τομέα, ενώ η παγκόσμια οικονομία πιέζεται σε ένα νέο σπιράλ ύφεσης, επηρεάζοντας ταυτόχρονα αν και με διαφορετική βαρύτητα τις ανεπτυγμένες και υπό ανάπτυξη οικονομίες. Η ύφεση επιστρέφει στο βιομηχανικό πυρήνα παρά την τάση επιστροφής κεφαλαίων σε αυτόν, και παρά τα νομισματικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε αφθονία από τις κεντρικές τράπεζες των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Η επένδυση στις τεχνολογίες και καινοτομίες παραγωγής, η οργάνωση της παραγωγής δεν ακολουθεί τη ροή επιστροφής κεφαλαίων, καθώς η προσδοκία για αύξηση της κερδοφορίας και καπιταλιστικής επέκτασης δεν είναι αρκετά ισχυρή. Ενδεικτική είναι επίσης, η κρίση του κινεζικού χρηματιστηρίου, και η επιβράδυνση της ανάπτυξής της Κίνας καθώς ταυτόχρονα της κρίσης επιχειρείται μετάβαση από την οικονομία της παραγωγής σε εκείνη της κατανάλωσης, που επιδρά είδη στους παγκόσμιους ρυθμούς ανάπτυξης, με μεγαλύτερη επιδείνωση στις ήδη χτυπημένες από την κρίση αναπτυσσόμενες αλλά και σημαντική επίδραση στις αναπτυγμένες οικονομίες. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί παρατηρούν τη δυναμική του αμερικάνικου ΑΕΠ επίσης να βρίσκεται στο όριο μεταξύ στασιμότητας και ύφεσης, ενώ οι κινήσεις και ροές κεφαλαίων, οι τιμές πρώτων υλών και ενεργειακών πόρων και οι δείκτες παραγγελιών στη βιομηχανία, προεξοφλούν μία νέα περίοδο ύφεσης, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον κόσμο της εργασίας.