Η 41η επέτειος από την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 βρίσκει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας να βιώνουν μια ακόμα σκληρότερη επίθεση στα δικαιώματα και το βιωτικό τους επίπεδο από αυτήν που είχε προηγηθεί της εξέγερσης τότε. Η επίθεση είναι μακρά, άγρια και η έξοδος από το μνημόνιο και η “κυβέρνηση σωτηρίας” με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει αρκετά με την απόπειρα “κοινοβουλευτικοποίησης” της χούντας που τίναξε στον αέρα η εξέγερση. Μια εξέγερση που στο σήμερα όμως θα πρέπει να ξεπερνάει τα αστικοδημοκρατικά πλαίσια τα οποία της επιβλήθηκαν τότε, να αποτελεί αποτέλεσμα και συνάμα προχώρημα της αναγκαίας διαδικασίας ταξικής ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης και να καταλήγει με αυτόν τον τρόπο σε κάτι περισσότερο και βαθύτερο από μια εξέγερση.

3η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ στις 12 Ιουλίου 2014

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

1. Όλοι οι βασικοί οικονομικοί δείκτες στις χώρες που το κεφάλαιο αποτυπώνει συντριπτική κοινωνική ισχύ (ΗΠΑ, Ιαπωνία, BRICS, Γερμανία, Γαλλία, ΗΒ, ΕΕ) αδυνατούν να σημειώσουν ανάκαμψη. Παρά το γεγονός ότι όλοι οι βασικοί δείκτες της εργασίας (ανεργία, παραγωγικότητα, μισθός, κόστος) φανερώνουν ένταση της εκμετάλλευσης και ταξική κατίσχυση.

Ελλείψει ενός νέου παραγωγικού και τεχνολογικού υποδείγματος ικανού να ανατάξει την κερδοφορία του, το κεφάλαιο επιχειρεί να διαχειριστεί την καπιταλιστική αστάθεια μεσοπρόθεσμα. Εξαντλεί τα καύσιμα της αναίρεσης του κοινωνικού συμβολαίου, προχωρά σε μικρής έκτασης καταστροφή κεφαλαίων κυρίως σε χώρες της περιφέρειας του καπιταλιστικού πυρήνα, υλοποιεί μικρής κλίμακας και μεγάλης σφοδρότητας ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε περιοχές έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. 

2. Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών στην ΕΕ και την Ελλάδα, χαρακτηρίζονται από την τάση πολιτικής μετατόπισης ενδιάμεσων κοινωνικών στρωμάτων που ιστορικά ανήκαν  στην κοινωνική συμμαχία του κεφαλαίου και σήμερα πιέζονται από την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.

Ο πολιτικός χώρος της «λαϊκής δεξιάς», κυρίως όμως της σοσιαλδημοκρατίας συρρικνώνεται καθώς καταργείται ο ιστορικός του ρόλος, πρωτίστως εις όφελος εθνικιστικών και ακροδεξιών ρευμάτων στον πυρήνα της ΕΕ και λιγότερο εις όφελος της Αριστεράς εντοπισμένα σε ορισμένες χώρες των μνημονίων (Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία).

Παρά ταύτα η πολιτική ηγεμονία του κεφαλαίου στην ΕΕ διατηρείται καθώς πάνω από 70% των εδρών καταλαμβάνεται από ευρω-ομάδες σκληρά προσδεμένες στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού.

3. Οι δυνάμεις της Ευρω-Αριστεράς βρίσκονται σε παρατεταμένη και βαθιά ιδεολογική κρίση, χάνουν μια ιστορική ευκαιρία να εκφράσουν τμήματα της εργατικής τάξης που συνθλίβονται κάτω από τις αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές της ΕΕ, αμετανόητα υπερασπιζόμενες την πάγια θέση της Ευρώπης των λαών.

Αρνούνται πεισματικά να διατυπώσουν και να διεκδικήσουν το ανεκπλήρωτο δικαίωμα των εκμεταλλευομένων τάξεων στην διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας, υποτάσσονται στο κεφάλαιο, την ΕΕ και τον μηχανισμό του χρέους ως εργαλείο απόσπασης πλούτου από τις λαϊκές τάξεις και αποθησαύρισης των ισχυρών καπιταλιστικών μερίδων.

Διαβεβαιώνουν ότι μια «αναπτυξιακού» και σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση της κρίσης είναι αναγκαία και εφικτή , αποκρύπτοντας ότι η εφαρμογή έστω και μόνο ενός μικρού τμήματος αυτής της πρότασης θα προϋπέθετε τη συνολική σύγκρουση με το κεφάλαιο.

Οι εργαζόμενο στα ναυπηγεία Ελευσίνας Πραγματοποιούν δυναμική κινητοποίηση από την Δευτέρα το Πρωί έχοντας καταλάβει το χώρο των Ναυπηγείων και έχοντας μπλοκάρει τις πύλες εισόδου -εξόδου και δεν επιτρέπουν στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρίας να εγκαταλείψουν το χώρο των ναυπηγείων.

Οι Εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Ελευσίνας παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 9 μήνες. Την Ίδια στιγμή η Διοίκηση Ταβουλάρη , η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εμπαίζουν τους εργαζόμενους ρίχνοντας τις ευθύνες ο ένας στον άλλο κάνοντας Μπαλάκι τους εργαζόμενους.  Από τον Αύγουστο τους έχουν καταβληθέν μόλις 500 ευρώ όταν οι συνολικές οφειλές είναι από 5.000 έως 35.000 ευρώ κατάσταση η οποία είναι σε συνέχεια από τα προηγούμενα χρόνια που εργάζονταν με προκαταβολές και πληρωμές έναντι.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα μπροστά στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Η Αριστερή Συσπείρωση καταγγέλλει τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις των μνημονιακών πρυτανικών αρχών του Ε.Κ.Π.Α. που έχουν διττό στόχο. Από τη μία επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τόσο τους αγωνιζόμενους φοιτητές, όσο και λοιπούς εργαζόμενους της πανεπιστημιακής κοινότητας περιορίζοντας τη δυνατότητα συνδικαλιστικών ελευθεριών των συλλόγων τους. Από την άλλη επιχειρούν να μετατρέψουν το Πανεπιστήμιο  από ένα χώρο κοινωνικής δημόσιας εκπαίδευσης σε ένα πεδίο κερδοφορίας για τον κάθε λογής μεγαλοεργολάβο, κατεύθυνση που επιχειρείται να υλοποιηθεί ήδη στο πεδίο φύλαξης και καθαριότητας του Πανεπιστήμιου, αφού την απόλυση των εργαζομένων ακολούθησαν οι διαγωνισμοί κάλυψης αυτών των αναγκών από ιδιωτικές επιχειρήσεις.