Πενήντα δύο χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Εξέγερση, της οποίας τα μηνύματα, αποτελούν διδάγματα για τον κόσμο του αγώνα και αποτελούν την πιο επικίνδυνη έκφραση της δυναμικής που μπορεί να έχουν οι λαϊκές μάζες, όταν αυτές οργανώνονται και διεκδικούν μαζικά και μαχητικά τα συμφέροντα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που διαχρονικά η αστική τάξη και τα φερέφωνα της, απεμπολούν την εξέγερση, σπιλώνουν την ιστορική της μνήμη, επιτίθενται και διασπείρουν ψεύδη και «Γκεμπελίστικη» προπαγάνδα γύρω από αυτή, αφού ακόμα και σήμερα το μήνυμα της, αποτελεί κίνδυνο για το αφήγημα τους.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν αποτελεί απλά ένα στιγμιότυπο της αντιδικτατορικής πάλης ενάντια στην Χούντα των συνταγματαρχών, ούτε μια ακόμα απλή φοιτητική εξέγερση, όπως θέλει το αστικό πολιτικό σύστημα να προβάλλει. Η 17η Νοέμβρη 1973 αποτελεί μια ημερομηνία ορόσημο για τον ελληνικό λαό, στην οποία εκφράστηκε μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, έπειτα από τα γεγονότα της περιόδου 1940-1967, την ιστορική εποποιία του Ελληνικού λαού και των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ για την απελευθέρωση της χώρας από την ναζιστική κατοχή, την ανυποχώρητη μάχη των κομμουνιστών του ΔΣΕ ενάντια στους ντόπιους δωσίλογους συνεργάτες του 3ου Ράιχ, που έπειτα έγιναν συνεργάτες των Άγγλων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών, στους οποίους ξεπούλησαν την χώρα. Είναι η έκφραση της βούλησης του ελληνικού λαού, όπου με την νεολαία μπροστά, σήκωσε στην πλάτη του την ιστορική κληρονομιά που του άφησε το λαϊκό κίνημα και η αντίσταση, το μετεμφυλιακό κράτος των βασανιστηρίων, των νησιών εξόντωσης και των χώρων εξορίας. Αποτελεί ακόμα και σήμερα παράδειγμα για το πώς οι λαϊκές διεκδικήσεις μπορούν, ακόμα και σε περιόδους που ο ταξικός συσχετισμός δύναμης φαντάζει ανίκητος, να βρουν διέξοδο και να δημιουργήσουν ρήγματα στην κυρίαρχη αστική στρατηγική.
Ηχηρό μήνυμα απόρριψης του νομοσχεδίου για τις 13 ώρες εργασίας έδωσαν οι εργαζόμενοι μέσα από τα σωματεία και τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία της 1ης Οκτώβρη. Οι μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις έκαναν σαφή την μαζική εναντίωση του κόσμου της εργασίας στα σχέδια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου συνολικά για τη ζωή των εργαζόμενων. Η μάχη συνεχίζεται με διεκδίκηση και οργάνωση στους χώρους δουλειάς, με νέες απεργιακές συγκεντρώσεις σωματείων και ομοσπονδιών.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 10/10, 19:00 ΜΕΤΡΟ ΠΑΝΟΡΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ!
Κλείνοντας πλέον 2 χρόνια από το νέο αιματοκύλισμα του Παλαιστινιακού λαού, από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, δεν υπάρχει κανένα «φρένο» και κανένας ενδοιασμός. Οι σφοδρές συγκρούσεις στη Λωρίδα της Γάζας, οι συνεχόμενοι βομβαρδισμοί, ο νέος εποικισμός της Δυτικής όχθης από Ισραηλινούς και οι επιχειρήσεις «Άρματα του Γεδεών» από τις Ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις, αφήνουν πίσω τους τουλάχιστον 400.000 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες, παιδιά διαμελισμένα, οικογένειες διαλυμένες και μια πόλη της οποίας τα ερείπια είναι βγαλμένα από κάποια δυστοπική ταινία.
Tι είναι μια εργάσιμη ημέρα;»
Πόσος είναι ο χρόνος που στη διάρκειά του το κεφάλαιο επιτρέπεται να καταναλώνει την εργατική δύναμη που πληρώνει την ημερήσια αξία της;
Πόσο μπορεί να παραταθεί η εργάσιμη ημέρα πέρα από το χρόνο εργασίας που είναι αναγκαίος για την αναπαραγωγή της ίδιας της εργατικής δύναμης;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα, όπως είδαμε, το κεφάλαιο απαντάει: η εργάσιμη ημέρα αριθμεί καθημερινά 24 ολόκληρες ώρες, εκτός από λίγες ώρες ανάπαυσης, που χωρίς αυτές η εργατική δύναμη είναι απολύτως ανίκανη να επαναλάβει την υπηρεσία της. Πρώτα - πρώτα είναι αυτονόητο πως σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ο εργάτης δεν είναι τίποτ’ άλλο από εργατική δύναμη, ότι επομένως όλος ο χρόνος που διαθέτει είναι φύσει και νόμω χρόνος εργασίας και γι’ αυτό ανήκει στην αυτοαξιοποίηση του κεφαλαίου. O χρόνος για τη μόρφωση του ανθρώπου, για την πνευματική ανάπτυξη, για την εκπλήρωση κοινωνικών λειτουργιών, για την κοινωνική συναναστροφή, για το ελεύθερο παιχνίδι των φυσικών και πνευματικών δυνάμεων, ακόμα και ο ελεύθερος χρόνος της Kυριακής κι ας είναι στη χώρα που γιορτάζουν ακόμα και το Σάββατο όλα αυτά είναι καθαρή ανοησία!Το κεφάλαιο όμως, με το απεριόριστα τυφλό πάθος του και με την πείνα δράκου για υπερεργασία, σπάει όχι μόνο τα ηθικά, μα και τα φυσικά ανώτατα όρια της εργάσιμης ημέρας. Σφετερίζεται το χρόνο που είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και τη διατήρηση της υγείας του σώματος. Ληστεύει το χρόνο που είναι απαραίτητος για την κατανάλωση καθαρού αέρα και ηλιακού φωτός. Τσιγκουνεύεται το χρόνο που είναι απαραίτητος για το φαγητό (...) Τον υγιεινό ύπνο που είναι απαραίτητος για τη συγκέντρωση, την ανανέωση και το φρεσκάρισμα της ζωικής δύναμης, τον περιορίζει το κεφάλαιο σε τόσες ώρες απονάρκωσης, όσες είναι οπωσδήποτε απαραίτητες για να ξαναζωντανέψει ένας απόλυτα εξαντλημένος οργανισμός. («Το Κεφάλαιο», τ. 1ος, σελ. 277 – 279)
Περιοδικό
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Αφίσες
Βίντεο
