Σήμερα, Δευτέρα 8 Ιουλίου, μία σειρά από φοιτητικούς συλλόγους και εργαζομένους του Πανεπιστημίου Αθηνών επιχείρησαν να παρέμβουν στη συνεδρίαση του Συμβουλίου του Ιδρύματος για να δηλώσουν την αντίθεσή τους στην πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση για τα δημόσια πανεπιστήμια.

Αντί αυτού, βρέθηκαν αντιμέτωποι με κλειδαμπαρωμένες πόρτες, καθώς και με την καταγγελία μελών του Συμβουλίου Διοίκησης, με προεξέχουσα την κα Βάσω Κιντή (μέλος της, μέχρι προσφάτως συγκυβερνούσας ΔΗΜΑΡ), στην αστυνομία. Με τη λήξη της συνεδρίασης του Συμβουλίου, αστυνομικές δυνάμεις ΜΑΤ, ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ εισέβαλαν στο χώρο της πρυτανείας, προχώρησαν σε προσαγωγές 37 φοιτητών (τους περισσότερους μάλιστα έξω από το γραφείο του πρύτανη) και συνέχισαν να απειλούν άλλους τόσους που βρισκόντουσαν εγκλωβισμένοι στο κτίριο. Δε δίστασαν μάλιστα να φέρουν τροχό για να κόψουν την πόρτα της εισόδου. Ενώ ήταν περισσότερο από προφανές ότι οι καταγγελίες για απειλή και κίνδυνο της ζωής των μελών του Συμβουλίου ήταν κατασκευασμένες και προμελετημένες χωρίς καμία πραγματική υπόσταση.

Τα παραπάνω γεγονότα, η επέμβαση της αστυνομίας σε χώρο ασύλου και η ποινικοποίηση κάθε συλλογικής κοινωνικής διαμαρτυρίας φοιτητών, εργαζομένων, συλλόγων και σωματείων, αποτελούν άλλο ένα κομμάτι της αυταρχικής, ακροδεξιάς στροφής της κυβέρνησης Σαμαρά, που επιστρατεύει εργαζόμενους για να μην απεργήσουν, κλείνει εν μία νυκτί ολόκληρους δημόσιους οργανισμούς, καταπατάει όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ για να τσακίσει όποιον αντιστέκεται.

Το φοιτητικό και το ευρύτερα λαϊκό κίνημα θα βάλει το δικό του ανάχωμα σε αυτή την ακροδεξιά πολιτική. Θα συνεχίσει να αντιστέκεται και να αντιδρά σε αυτήν την πολιτική αλλά και στους εκφραστές της – είτε πρόκειται για τις δυνάμεις καταστολής, είτε για τα μέλη του Συμβουλίου Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις και τις ελευθερίες του, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Αριστερή Συσπείρωση
Αθήνα, 8/7/2013

Την ξαφνική απόλυση 500 εργαζομένων αποφάσισε η εργοδοσία του ομίλου Δαυίδ, μετά την αίτηση πτώχευσης της εταιρίας «ΚΑΤΣΕΛΗΣ» στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, βάζοντας λουκέτο στο εργοστάσιο αρτοποιίας, προσθέτοντας 500 ακόμη άνεργους στο 1,5 εκατομμύριο ανέργων.

Οι εργαζόμενοι του εργοστασίου, πραγματοποίησαν γενική συνέλευση και απαιτούν από εργοδοσία και υπ. Εργασίας να μην μπει λουκέτο στο εργοστάσιο, να μην χάσουν τις δουλειές τους και να μην πεταχτούν στο δρόμο αυτοί και οι οικογένειες τους.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ – ΟΧΙ ΛΟΥΚΕΤΟ – ΟΧΙ ΑΝΕΡΓΙΑ!

Η τρικομματική κυβέρνηση κατέρρευσε υπό το βάρος του λαϊκού παράγοντα. Ο αγώνας υπεράσπισης της ΕΡΤ, των θέσεων εργασίας και του δημόσιου χαρακτήρα της ενημέρωσης και του πολιτισμού τσαλάκωσε την κυβερνητική εικόνα του “success story” και άνοιξε το δρόμο για να εισέλθει στο προσκήνιο ο λαϊκός παράγοντας.

Η πολιτική κρίση και η απειλή κατάρρευσης της κυβέρνησης δεν είναι αποτέλεσμα, αποκλειστικά και μόνο, του κλεισίματος της ΕΡΤ. Είναι, πολύ περισσότερο, η κατάληξη της κυβερνητικής πολιτικής, και της κοινωνικής εξαθλίωσης που αυτή επιφέρει. Είναι η βουβή αποδοκιμασία των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ένα κύμα αγανάκτησης που δεν έβρισκε και δε βρίσκει ακόμα την ανάλογη πολιτική έκφραση. Είναι η ισχύς των αντιστάσεων, που σε ένα πόλεμο απωλειών με την κυβερνητική εξουσία, δε μετράει μόνο ήττες, αλλά καταφέρνει και χτυπήματα στον αντίπαλο.

Ο αντίπαλος όμως πολύ απέχει από το να καταρρεύσει. Τα κινήματα υποστήριξης του λαϊκού εισοδήματος δεν έχουν ευοδοθεί με κατακτήσεις παρά τον παρατεταμένο πόλεμο. Δεν έχουν καταφέρει να μπλοκάρουν τις κυρίαρχες επιλογές της αστικής τάξης και να αποτρέψουν την κοινωνική καταστροφή μεγάλου μέρους του εργαζόμενου λαού. Έχουν όμως καταφέρει πλήγματα σημαντικά, έχουν περιορίσει τις απώλειες σε θέσεις εργασίας στο δημόσιο και έχουν περιορίσει τη δυνατότητα της κυβέρνησης για ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας. Οι κινητοποιήσεις της ΕΡΤ απέδειξαν ότι όταν ο εργαζόμενος λαός εισβάλει βίαια στο προσκήνιο έχει τη δυναμική να επιβάλει τις εξελίξεις και να καθορίσει γεγονότα. Όσο όμως η αγανάκτηση και οι αυθόρμητες εστίες αντίστασης, δε βρίσκουν διέξοδο και έκφραση στο πολιτικό σκηνικό, ο κίνδυνος σταθεροποίησης της νέας κυβέρνησης παραμένει ορατός.