Μετά το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της Κυβέρνησης, χιλιάδες κόσμου κατέκλεισαν αυθόρμητα τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα. Αυτό το λαϊκό ξέσπασμα ανάγκασε ως τώρα στην πανεργατική απεργία στις 12.6.13 από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, και στην προσπάθεια εκτόνωσης της λαϊκής αντικυβερνητικής συσπείρωσης μέσα από την απόφαση του ΣτΕ στις 17 Ιουνίου 2013.

Η αυθόρμητη λαϊκή κινητοποίηση στην ΕΡΤ αποτελεί τομή στην πολιτική συγκυρία μετά την διαδήλωση της 12.2.12. Αφενός η διάψευση των προσδοκιών για ριζοσπαστική αλλαγή μέσα από την ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου η απόδειξη ότι η διαπραγμάτευση των μνημονίων εντός € και ΕΕ δεν υφίσταται (ειδικά μετά τα όσα συνέβησαν στην Κύπρο), φαίνεται ότι οδηγούν αργά αλλά σταθερά την κοινωνία και τους εργαζόμενους να κατανοήσουν ότι μόνο η δική τους κινητοποίηση μπορεί να αλλάξει τη ζωή τους.

Ήδη από την κινητοποίηση των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, φάνηκε ότι μπορούσε να φθαρεί σοβαρά για πρώτη φορά το κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού, καθώς πληττόμενα κοινωνικά στρώματα στήριξαν τους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ, αλλά και τις ριζοσπαστικές μορφές πάλης τους. Η Αριστερά όμως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σε εκείνη την κινητοποίηση δεν είδε τη δυνατότητα κυβερνητικής ανατροπής, την αντιμετώπισε και τη στήριξε με επιφύλαξη.

Η Αριστερή Συσπείρωση εκφράζει την ολόπλευρη υποστήριξη και αλληλεγγύη στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ. Η ακροδεξιά λυκοσυμμαχία του Σαμαρά και τα δεκανίκια της εντείνουν την αυταρχική πολιτική τους μετά την επίθεση στους χαλυβουργούς, στους εργαζομένους του ΜΕΤΡΟ, στους ναυτεργάτες, στους αγρότες και στους καθηγητές .

Η πραξικοπηματική απόφαση για την έκδοση πράξης νομοθετικού περιεχομένου για το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, την διακοπή όλων των ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών που μεταδίδει και την άμεση απόλυση χιλιάδων εργαζομένων δεν θα μείνει αναπάντητη.

Ο κόσμος της εργασίας, οι άνεργοι, η νεολαία δεν θολώνονται από τις στάχτες της κυβέρνησης για δήθεν ανανέωση και εκσυγχρονισμό της δημόσιας τηλεόρασης. Το έργο το έχουμε ξαναδεί! Το παιχνίδι είναι καλά στημένο για το κλείσιμο μιας σειράς δημόσιων φορέων, με την ίδια τακτική του προεδρικού διατάγματος, για την κάλυψη του ορίου των απολύσεων, που θέτει η Τρόικα εξωτερικού.

Να διαλυθεί τώρα η Βουλή! – Θέλουμε κυβέρνηση δημοκρατική!

Όχι δεν είναι ακόμα τουλάχιστον κάποιο νέο σύνθημα στις διαδηλώσεις που το φωνάζουν τα μέλη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι αγανακτισμένοι εργαζόμενοι και ο λαός  που ευελπιστούν ότι μια κυβερνητική αλλαγή από την αριστερά θα του έλυνε κάποια  προβλήματα. Συνήθως και ιστορικά έτσι συμβαίνει και τέτοιου είδους συνθήματα ακούγονται από τις δυνάμεις της Αριστεράς που βρίσκονται πίσω από τις ανάγκες και διαθέσεις των λαών, που «αναζητούν» άλλους δρόμους προσέγγισης στην σοσιαλιστική προοπτική, που τρέφουν φρούδες ελπίδες ότι μια κυβερνητική αλλαγή μπορεί να αλλάξει την κοινωνία ή σε καλύτερη εκδοχή ότι μια κυβερνητική αλλαγή μπορεί να είναι η αρχή.

Έτσι συνέβη και στα τέλη της δεκαετίας του 70 όταν  το νηπιακό ΠΑΣΟΚ με θέσεις αντι- ευρωπαϊκές και αντιιμπεριαλιστικές βάδιζε ολοταχώς για το ραντεβού του με την ιστορία στις 18 Οκτώβρη του 1981, απαλλαγμένο μάλιστα και από βαρίδια, όπως τον μετέπειτα πρωθυπουργό και πρόεδρο του  Κ. Σημίτη, που «σφάχτηκε» γιατί εξέφρασε διαφορετική άποψη και τάχθηκε με την «Ευρώπη των λαών» απέναντι στη θέση «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».

Διαβάστε στην Αριστερή Ανατροπή, την εφημερίδα της Αριστερής Συσπείρωσης που κυκλοφορεί:

Για την 2η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. :

- Κείμενο Συμβολής της Αριστερής Συσπείρωσης για τη Β' Συνδιάσκεψη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

- Το βλέμμα της Αριστεράς είναι τώρα πάνω μας, μπορούμε και της κοινωνίας (του Σπύρου Κοντομάρη)

- Μεταβατικό πρόγραμμα και κυβερνητική εξουσία (του Γιάννη Χριστόπουλου)

- Ο τρίτος πόλος της Αριστεράς και το κόμμα "Σχέδιο Β'" (του Δημήτρη Μπλάνα)

- Όταν ο δεξιός και ο αριστερός οπορτουνισμός, κάνοντας κύκλους, τελικά συναντιόνται στο έδαφος της κυρίαρχης ιδεολογίας

- Μικρά και μεγάλα στιγμιότυπα από τις Συνελεύσεις των Τ.Ε. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

 Διαβάστε ακόμα:

- Επιστράτευση ενάντια στην τάξη και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης (της Γαλανής Κανελλοπούλου)

- Προσοχή για να μην χαθεί το παιχνίδι (του Διονύση Κλάδη)

- ΜΕΒΓΑΛ όπως Χαλυβουργία

- Εξετάσεις δίνει και το κίνημα, όχι μόνο οι μαθητές

- Σκουριές: Οι Γαλάτες πάντα νικάνε στο τέλος

- ΤΕΙ: "να δοθεί ένα ηχυρό μήνυμα ανυπακοής!"